بیماری های پزشک زا
بیماری های پزشک زا شامل آندسته از بیماری ها هستند که توسط حرفه پزشکی و بدلیل مداخلات تشخیصی و درمانی آنها به وجود می آیند. گرچه طیف کثیری از بیماریها را میتوان جزء بیماری های پزشک زا محسوب نمود ٬ ولی در این محل به چند دسته از این بیماریهای پزشک زا که به تعاریف خطای پزشکی بسیار نزدیک هستند میپردازیم :
بیماری های بالینی پزشک زا: این دسته از بیماریهای پزشک زا در حقیقت بیماری هایی می باشند که به خاطر فعل تشخیص یا درمان توسط پزشکان یا متخصصان پزشکی به وجود آمده اند. بیماری های پزشک زای بالینی شامل اشتباهات تشخیصی ، حوادث حین درمان و اثرات جانبی درمان می باشد.
مدارک زیادی در اثبات این حقیقت وجود دارد که اشتباهات پزشکی حتی موجب مرگ بیماران هم گردیده است . گزارش کمیته رسیدگی محرمانه به مرگهای عمل جراحی انگلستان در سال ۱۹۸۷ میلادی بیانگر این واقعیت بود که میزان مرگ و میرهای جراحی ۷/۰ درصد بوده است که یک پنجم این مرگ و میرها قابل جلوگیری بودند. مداخلات جراحی بطور غیر مستقیم مسؤل ۳۰ درصد و بطور مستقیم مسؤل ۷ درصد مرگ و میرهای جراحی بوده است . کمیته مرگ و میر ٬ دلایل این مرگ و میرها را به صراحت اعمال جراحی نامناسب ، مراقبت نادرست قبل از عمل و در بعضی از موارد انجام عمل توسط پزشکان کم تجربه بیان نموده است .
علاوه بر اینها ۲ درصد مرگ ومیرها نیز فقط به خاطر مشکلات مربوط به بیهوشی بوده است . موضوعی که همواره مورد اختلاف جراحان و متخصصین بیهوشی بوده و خواهد بود . بایستی قبول نمود که تخصص پزشکی به حرفه های مختلف پزشکی این قدرت را داده است که در مورد بیماری دیگران قضاوت نمایند و به محض اینکه شرایط و وضعیت افراد تحت عنوان بیماری تعریف شد، آنها تحت قضاوت و کنترل حرفه پزشکی قرار می گیرند. این موضوع باعث آنست که حتی قضات هم نتوانند به قاطعیت در مورد کم کاری و یا غفلت کادر پزشکی اعمال نظر نمایند . بخصوص اینکه معمولا پزشکان از اشتباهات تبریه و این افراد غیر پزشک و اخیرآ هم تجهیزات پزشکی هستند که مقصر معرفی و تحت پیگرد قرار میگیرند .
بیماری های پزشک زای اجتماعی: میگویند پزشکی اجتماعی نوعی از سلطه گری پزشکی است که در آن پزشکان بیماری را همیشه فقط در جنبه های زندگی فرد تعریف می کنند. بدین ترتیب که از فعالیت های اثربخش اجتماعی برای حل مشکلات جامعه و افراد دور شده و در جنبه های زندگی فرد بدنبال دلایل مشکلات میگردند . در حالیکه اصولا به جای تمرکز بر فرد بهتر است فرد را در جامعه در نظر گرفت .
در حالیکه بسیاری از بیماری های افراد ناشی از مشکلات اجتماع می باشد ٬ بعضا دیده میشود که پزشکی به دنبال این است که درد را کاهش دهد، در صورتیکه درد و تحمل آن ، قسمت مهمی از تجربه انسان است و با از بین بردن این تجربه در حقیقت توانایی های شخصی افراد از بین می رود. انسان بایستی با تحمل سختی های مختلف توانمندی خود را بالا ببرد و صرف استفاده از مداخلات دارویی برای تسکین آلام اجتماعی میتواند موجب عوارض بیشتری گردد .
بیشتر دردها در جوامع صنعتی ساخته دست بشر بوده و نتابیدن آنها عوارض وسیع تری دارد. تسکین درد منجر به خنثی سازی عواملی می شود، که می توانند علتهای بیماری را از بین ببرند. اگر مداخلات اجتماعی پزشکان سبز کردن تمام چراغهای قرمز برای رد کردن بیمار از تقاطع های زندگی باشد ٬ موج بعدی در تقاطع بعدی بیمار را مصدوم خواهد کرد . این همان بیماری پزشک زای اجتماعی است که امروزه به وفور حادث شده ولی پاسخگوی مشخصی ندارد .
بیماری های پزشک زای فرهنگی: این نوع بیماری فرهنگی که در جوامع صنعتی شیوع دارد، بیشتر به عوارض بیماری ها توجه می کند. بسیاری از مردم در مواقع بروز دردهای خفیف مثل سردرد بدون معطلی به مصرف داروهای مسکن می پردازند. در صورتیکه تسکین موقتی درد مانع از پیگیری شخص در مورد علتهای اصلی درد می گردد.
-----------------------
این مبحث ادامه دارد