فرسودگی بیمارستانها نتیجه عدم‌اجرای قانون برنامه چهارم است
متعاقب اظهارات وزارت بهداشت در رابطه با فرسوده بودن 70درصد از بیمارستانهای کشور گزارشی در روزنامه همشهری در این زمینه انتشار یافت و دکتر مسعود پزشکیان عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس شورای اسلامی اظهار داشت که فرسودگی تخت‌های بیمارستانی نتیجه اجرای طرح خودگردانی است.
برای آگاهی بیشتر از این موضوع با اکبر رنجبرزاده از دیگر اعضای کمیسیون بهداشت و درمان مجلس نیز به گفت‌وگو نشستیم، او در این گفت‌وگو ضمن تأکید بر غیرقابل اجرا بودن طرح خودگردانی بیمارستانها به این نکته اشاره کرد که مشکل اصلی در عدم‌بهسازی بیمارستانها و تخت‌های فرسوده بیمارستانی در عدم‌اختصاص اعتبارات کافی از سوی دولت به وزارت بهداشت است.
موضوع تخت‌های بیمارستانی یک بحث علمی است، واقعیت در این نهفته است که ما متأسفانه خیلی علاقه‌مند به توسعه نیستیم، ما باید تلاش‌های خود را بر این متمرکز کنیم که سلامت افراد جامعه را به‌صورت سرپایی و پیش‌بیمارستانی پیگیری کنیم و باید ما در این راستا برنامه‌ریزی کنیم که بیماران کمتر در وضعیتی قرار بگیرند که نیاز به بستری شدن داشته باشند و در نتیجه کمتر لازم باشد جهت توسعه تخت‌های بیمارستانی گام برداریم. به هر حال واقعیت‌هایی هم وجود دارد وقتی جایی را ما به‌عنوان بیمارستان می‌شناسیم و تخت‌هایی برای آن در نظر گرفته شده و قرار است بیماران روی آن قرار بگیرند و مداوا بر آنان انجام گیرد، باید کیفیت تخت‌های بیمارستانی به روز باشد و بتواند رضایت بیمار و مراجعه‌کنندگان به بیمارستانها را فراهم کند، لذا بازسازی و نوسازی و بهسازی و اصلاح تخت‌های فرسوده و حتی بیمارستانهای قدیمی که جرو بافت فرسوده‌ای محسوب می‌شود که در زمان وقوع زلزله خطر فرو ریختن آنها وجود دارد، ضرورت دو چندان دارد. اینها مواردی است که باید به آن توجه ویژه‌ای شود و حتما مورد تأکید مردم و مجلس است.
به هر صورت اینکه تا به امروز چرا تلاش‌ها جهت تعویض و بازسازی تخت‌های فرسوده به سرانجام نرسیده یک سؤالی است که مردم از ما می‌پرسند و ما هم طبیعتا موضوع را طی جلسات با وزارت بهداشت و دولت موضوع را پیگیری می‌کنیم. همانطور که پیش‌تر نیز گفتم ما باید تلاش بکنیم تا شرایطی ایجاد شود که کمتر بیماران در بیمارستانها بستری شوند و بیشتر درمان در کشور ما به‌صورت سرپایی و پیش‌بیمارستانی انجام گیرد، اما با توجه به اینکه به نسبت جمعیت کشور و بیماری‌ها باز هم ما نیاز زیادی به تخت‌های بیمارستانی داریم باید تخت‌ها نوسازی شود وضعیت تخت‌های بیمارستانی در شرایط کنونی جامعه قابل‌قبول نیست و نمی‌توان پذیرفت که ما همچنان از تخت‌های بیمارستانی 20سال پیش استفاده کنیم، زیرا تخت‌های فرسوده برای بیماران و استخوان‌بندی بدن بیماران و چگونگی استراحت و آرامش آنها مشکلات زیادی ایجاد می‌کند، بنابراین تأکید بر بهسازی و نوسازی این تخت‌ها قرار گرفته است. اما اینکه چرا تابه حال اقداماتی در این زمینه انجام نگرفته است باید گفت که تلاش‌های وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در بهسازی تخت‌های فرسوده بیمارستانی خوب بوده است اما این دولت است که باید اعتبارات بخش وزارت بهداشت را افزایش دهد.
بله و من فکر می‌کنم دولت‌هایی که تا به امروز بر سر کار آمده‌اند خیلی اعتقاد به ساماندهی اساسی خدمات سلامت نداشتند و بیشتر تلاش‌ها جهت اجرای طرح‌هایی نظیر پزشک خانواده بوده است، عمده اعتبارات نیز برای اجرای این طرح‌ها و نه بازسازی و بهسازی بیمارستانها و امکانات بیمارستانی اختصاص یافته‌اند. اما باید قانونی اجرا شود که این مسیر با تعامل وزارت بهداشت و نخبگان و مجلس طی شود. اعتبارات نیز با توجه به نیازها باید اختصاص یابند اگر غیراز این باشد عملا ناقص می‌شود و مردم و حوزه سلامت نخواهند توانست از این طرح‌ها بهره خوبی بگیرند.
در قانون برنامه چهارم موضوع نوسازی تخت‌های فرسوده و مقاوم‌سازی بیمارستانها جزو برنامه بوده است. وزارت بهداشت نیز تلاش کرده که طرح‌های پیش‌بینی شده در برنامه را محقق کند اما منابع کافی به این منظور در اختیار این وزارتخانه قرار نگرفته است. این مسئله تنها مختص این بخش نیست و در اکثر بخش‌های بهداشتی و درمانی ما شاهد هستیم که چالش‌های بسیار زیادی وجود دارد. ما برای یک‌بار هم که شده باید یک نگاه ویژه و توجهی خاص به قضایای درمانی داشته باشیم و اعتبارات لازم را با توجه به قوانین موضوعه مجلس به وزارت بهداشت و بخش درمان اختصاص دهیم. راهی هم غیراز این وجود ندارد. اگر ناقص عمل کنیم و منابع به‌طور ناقص در اختیار وزارت بهداشت قرار گیرد ثمره اجرای قوانین را مردم لمس نخواهند کرد. بنابراین اعتبارات به‌طور کامل باید اختصاص یابند تا قوانین به‌طور کامل اجرا شوند تا مردم نسبت به مسائل درمانی آرامش داشته باشند و کاهش میزان هزینه را تجربه کنند. اما این قانون به‌طور کامل به مرحله اجرا در نیامده است و بخش اعظم آن نیز به کمبود اعتبار بازمی‌گردد.
بحث خودگردانی بیمارستانها تا حدودی منتفی شد. این قانون به ضرر مردم تمام می‌شد و امکان اجرای آن به‌ویژه در شهرستان‌ها مقدور نبود. به‌ویژه مراکز درمانی و درمانگاه‌های روستایی که تابع مراکز شهرستان هستند قادر به پرداخت هزینه‌های درمانی و هزینه‌های مربوط به بازسازی و بهسازی مراکز درمانی نخواهند بود.اکنون بحث اداره بیمارستانها به‌صورت هیأت امنایی مطرح است. برای اجرای این طرح نیز به کمک‌های دولت نیاز است و بیمه‌ها نیز باید تقویت شوند. بر مبنای این طرح در آمد بیمارستانها باید از طریق افزایش دریافت منابع مالی از بیمه‌ها و از طریق کمک‌های دولت افزایش یابد.
منبع: همشهری آنلاین