احداث بیمارستانها را سیاسی نکنیم
چندی پیش دکتر مرضیه وحید‌دستجردی، وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی ضمن اشاره به اینکه 70درصد تخت‌های بیمارستانی کشور فرسوده هستند، از بهره‌برداری از 4هزار تخت بیمارستانی جدید تا پایان امسال خبر داد.
وحید‌دستجردی در پاسخ به این پرسش که در مجموع چه تعداد از تخت‌های بیمارستانی کشور احتیاج به بازسازی دارند، اظهار کرد: حدود 70درصد تخت‌های بیمارستانی کشور فرسوده هستند. در برخی استان‌ها از جمله تهران این تعداد بیشتر است و به 85درصد می‌رسد. با توجه به اینکه در حال طراحی و ساخت 68هزار تخت بیمارستانی هستیم، 35هزار تخت در حال ساخت کامل هستند و به تدریج به بهره‌برداری می‌رسند.
به منظور بررسی بیشتر موضوع بیمارستانها و تخت‌های بیمارستانی فرسوده و علل آن گفت‌وگویی با دکتر مسعود پزشکیان، عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس شورای اسلامی انجام داده‌ایم که در پی می‌آید.
برای پاسخ به این سؤال و اینکه چرا در کل هزینه‌های بیمارستانی در کشور ما بالاست باید به چند سال قبل بازگردیم. اگر اشتباه نکنم در زمان مجلس چهارم یا پنجم قانونی با عنوان خودگردانی بیمارستانها به تصویب رسید. قانون خودگردانی بیمارستانها هم به مردم و هم به بیمارستانها هزینه بالایی را تحمیل کرد.
پس از تصویب این قانون بیمارستانها ناگزیر شدند از درآمدهای خود هزینه کنند. درآمدهای بیمارستانها هم برای بازسازی و تغییر تخت و امکانات درمانی کفاف نمی‌کند. بر مبنای قانون خودگردانی، منابع مالی و اعتبارات برای بیمارستانها و درمانگاه‌ها از هزینه‌های جاری حذف شد. تصویب این قانون را می‌توان یک اشتباه بسیار بزرگ قلمداد کرد.
آیا فرسودگی بیمارستانها و تخت‌های بیمارستانی دلایل دیگری نیز دارد؟
نکته دیگر اینکه توسعه بیمارستانها در سطح کشور به طرز بی‌رویه‌ای انجام می‌گیرد. در واقع روی طرح‌های توسعه بیمارستانی کار کارشناسی انجام نگرفته است.
این کار نیز بنا به دلایلی انجام می‌گیرد از جمله اینکه برخی از نمایندگان می‌خواهند کارهایی برای رضایت مردم حوزه نمایندگی خود انجام دهند. در نتیجه از طرح‌های ساخت بیمارستان در شهرها و مناطق مختلف حمایت می‌کنند، اما این بیمارستانها با کار کارشناسی ساخته نمی‌شوند و هزینه‌ها پرت می‌شود و هدر می‌رود و در هر شهری یک بیمارستان ساخته می‌شود و زمانی که بیمارستان تمام شد تازه مشخص می‌شود که ساخت آن توجیه اقتصادی نداشته است. بنابراین دردی از مردم و دولت دوا نخواهد کرد و به درد مردم هم نمی‌خورد زیرا بیمارستانها برای درمان مردم نمی‌توانند تمام متخصصین لازم را جذب کنند.
دلیل این امر نیز این است که در شهرهای کوچک بیماران در آن حدی نیستند که متخصصین بخواهند در آن بیمارستانها به صورت تمام وقت مشغول به کار شوند. در نتیجه هزینه‌ها پرت می‌شود و یکباره پس از گذشت چند سال به خود می‌آییم و متوجه می‌شویم که تخت‌های بیمارستانهای ما همچنان تعویض نشده و فرسوده‌اند.
بیمارستانهای تهران در حال حاضر دچار وضعیت اسفناکی هستند. بیمارستانهای مراکز استان‌ها نیز کهنه و فرسوده شده‌اند. این بیمارستانها همچنین از لحاظ ساختمانی مشکلات زیادی دارند. هر قدر هم که برای این بیمارستانها هزینه کنیم نتیجه نمی‌گیریم. ما اگر بتوانیم احداث بیمارستانها را سیاسی نکنیم و واقعا خدماتی به این مسائل نگاه کنیم آنگاه شاید مشکل ما حل بشود.
منبع: همشهری آنلاین