نتایج آخرین تحقیقات درباره اثرات روانی مهدهای کودک
از نظر بیشتر محققان میتوانیم مطمئن باشیم که گسترش تسهیلات مرتبط با مهد کودکها به علت فراهم کردن زمینه فراق کودک از مادر با افزایش گستره طلاق، خشونتهای اجتماعی، تختهای بیمارستانهای روانی و سلولهای زندان همراه خواهد بود.
به گزارش ایسنا، بر اساس آخرین نتایج تحقیقات محققان غربی در گذشته همواره این مردان بودند که به علت کار، ماجراجویی یا عدم مسؤولیت همسر و فرزندان خود را ترک می کردند اما در حال حاضر زنان نیز همین طور شدهاند، این در حالی است که کودکان در سالهای اولیه زندگی خود به رابطه مداوم، صمیمی و بیوقفه با مادران خود نیاز دارند.
برخلاف نظر فمنیستها که انجام نقش والدینی ربطی به جنسیت ندارد و مرد هم می تواند نقش مادر را بر عهده بگیرد جامعه شناسی مانند "جان بالبی" معتقد است: رابطه مبتنی بر دلبستگی کودک با مادر خود سنگ بنای شخصیت وی خواهد بود.
بالبی در کتاب "پایگاهی مطمئن" تاکید میکند: کودک همان قدر که به غذا نیاز دارد به حضور مادر نیازمند است و غیبت مادر حس نیرومندی از خشم و خسران در کودک ایجاد میکند.
"جی بلکسی"، استاد دانشگاه پنسیلوانیا که مدتی طرفدار مهدهای کودک بود در نهایت به این نتیجه رسید که مهدهای کودک حس اعتماد کودک را خدشه دار میکند.
وی به همراه محقق دیگری به نام "بارگلو" عقیده دارد: کودکانی که به مهدکودک فرستاده می شوند به ویژه اگر بیش از بیست ساعت در هفته باشد این کار والدین را احساس طرد شدگی از سوی آنها قلمداد می کنند.
وی در ادامه می افزاید: چنین کودکانی در برابر والدین و دیگران حس خشونت و ستیزه دارند و مطالعات بعدی نشان داده است ردههای بالای خشونت میان کودکان پرخاشگر، ترک تحصیل کردهها، بازداشت شدگان، بیکاران، مشروب خواران، بی خانمانها و زندانیان به طور عمده توسط افرادی اشغال میشود که در کودکی فاقد روابط عاطفی بودهاند.
دکتر "برتون وایت"، از برنامه ریزان دوره پیش دبستانی آمریکا، مهد کودکها را فاجعهای برای کودکان به شمار میآورد و میگوید: غیرممکن است بتوان در مهدهای کودک میزان بالایی از عشق سفارشی را تولید کرد.
وی در ادامه میافزاید: پس از 30 سال پژوهش روی چگونگی رشد کودک فکرش را هم نمیکنم که نوزاد یا کودک نوپایی از خانواده خود را تمام وقت در مهد کودک بگذارم.
محققان غربی معتقدند سانسور رسانهای مانع میشود آنها بتوانند نتایج تحقیقات خود را به اطلاع مردم برسانند.
فرستادن کودکان به مهدهای کودک مقدمه سپردن و الدین به خانه سالمند است
عضو هیئت علمی دانشگاه تربیت معلم گفت: فرستادن کودکان به مهدهای کودک به طور مستقیم یکی از دلایل فرد گرایی است و بطور غیرمستقیم بر سپردن سالمندان به خانه های سالمندان تاثیر دارد
امان الله قرائی مقدم در گفتگو با مهر با بیان این مطلب افزود: نگهداری کودکان در مهدهای کودک می تواند در فرستادن سالمندان به خانه های سالمندان موثر باشد
به گفته وی، فرزندی که هم اکنون به مهد کودک می رود و در دامن پدر بزرگ و مادربزرگ و یا والدین خود پرورش پیدا نمی کند یاد می گیرد هنگامی که بزرگتران خود به دوران سالمندی رسیدند آنها را به مکان دیگری برای نگهداری ببرد
این آسیب شناس اجتماعی با اشاره به اینکه آموزشهای عملی مهمتر از آموزشهای تئوری است، تاکید کرد: فرستادن کودکان به مهدهای کودک به آنها می آموزد که در دوران پیری والدین خود را به راحتی به خانه های سالمندان بسپارند
قرائی مقدم گفت: بررسی هایی که انجام شده نشان میدهد کودکانی که به مهد می روند از لحاظ احساسی و عاطفی کمتر به اطرافیان و جامعه وابسته بوده و فرد گرا هستند و حتی می توانیم بگوییم که رابطه آنها با دیگران به تدریج کم می شود
وی افزود: به طور قطع فرستادن پدر و مادر به سرای سالمندان و دیدن این عمل توسط فرزندان خود عاملی می شود که کودکان از آن در بزرگسالی پیروی کرده و آن را در مورد والدین خود تکرار کنند
عضو هیئت علمی دانشگاه تربیت معلم با اشاره به اینکه قبح فرستادن افراد مسن به خانه سالمندان نسبت به گذشته کم شده است، تاکید کرد: ایجاد و افزایش خانه های سالمندان یکی از ویژگیهای جامعه صنعتی و خانواده هسته ای است
به گفته قرائی مقدم، براساس شرایط فعلی جامعه و نوع زندگی خانواده ها، پیش بینی می شود تعدادخانه های سالمندان در جامعه افزایش پیدا کرده و به سرعت زیاد شود
وی افزود: اجبار تاریخی است که در سالهای آینده بدون خانه سالمندان نمی شود زندگی کرد
وی تاکید کرد: فرستادن کودکان به مهدهای کودک به طور مستقیم یکی از دلایل فرد گرایی است و بطور غیر مستقیم بر فرستادن سالمندان به خانه های سالمندان تاثیر دارد
شکنجه سفید در برخی مهد کودکها
در این روش مربیان به بهانه نافرمانی و شلوغکاری، کودک را مقابل چشمان هم سن و سالانش روی یک صندلی مینشانند و به او میگویند «درباره کار زشتی که انجام دادهای فکر کن»! کودک باید از کار زشتی که انجام داده از مربی خود عذرخواهی کند
«صندلی سکوت» نام یک روش تنبیهی است که در برخی مهدکودکهای تهران رایج شده تا به زعم اجراکنندگان آن «کودکان روی این صندلی درباره کارهای بد خود فکر کنند.» اما خیلی از این کودکان فردای روز تنبیه حاضر نیستند به مهد بروند
به گزارش قانون آنلاین، بعضی از مهدکودکها از روشهای عجیبی برای تنبیه کودکان استفاده میکنند، روشهایی که اگرچه با تنبیه بدنی همراه نیست اما اثرات روحی و روانی آنها به مراتب بیشتر از تنبیه بدنی است
در یکی از مهدکودکهای غرب تهران نوعی روشِ تنبیه اجرا میشود که برای بسیاری از والدین تعجبآور و ناراحتکننده است. نام این روش «صندلی سکوت» است
در این روش مربیان به بهانه نافرمانی و شلوغکاری، کودک را مقابل چشمان هم سن و سالانش روی یک صندلی مینشانند و به او میگویند «درباره کار زشتی که انجام دادهای فکر کن»! کودک باید از کار زشتی که انجام داده از مربی خود عذرخواهی کند
مادر «تارا» یکی از کودکانی که با صندلی سکوت تنبیه شده است به خبرنگار قانون میگوید: «دختر من صبح از خواب بیدار شد و گریهکنان گفت که دیگر به مهد نمیرود.»
وی ادامه میدهد: «مربی مهدکودک به خاطر اینکه تارا سر کلاس نقاشی دوبار صدایش کرده یا به قول مربی با کودک دیگری شلوغ کرده، تنبیه شده است و او را مقابل چشمان دوستانش روی صندلی سکوت نشانده است.»
او در ادامه میگوید: « وقتی علت تنبیه کودکم با این روش را از مدیر مهد جویا شدم، وی وجود این روشِ تنبیه را تأیید کرد و به من گفت بچه شما زیادی حساس است.»
تأیید استفاده از صندلی سکوت
یک مربی مهد کودک ضمن تأیید استفاده از صندلی سکوت در برخی مهدکودکها به خبرنگار قانون میگوید: «از این صندلی استفاده میکنیم تا کودک را وادار به فکر کردن درباره اعمال ناپسندش کنیم.»
وی ادامه میدهد: «تا وقتی کودک درباره کار ناپسندش عذرخواهی نکند، روی این صندلی مینشیند.»
وی در جواب به این پرسش خبرنگار قانون که «آیا تنبیه کودکان در برابر کودکان دیگر با این روش باعث تحقیر شخصیت کودک و فراری دادن او از درس و کلاس در آینده نمیشود» به این جمله اکتفاء کرد: «استفاده از صندلی سکوت باید با روشهای تنبهی و تشویقی دیگری هم همراه باشد.»
کارشناسان معتقدند مهدکودکها باید جایی برای رشد و تربیت کودک باشند، ضمن اینکه کودک باید بتواند در آنجا انرژیهای خود را تخلیه کند و برخوردهای تنبیهی با کودکان باید در حداقل سطح ممکن و به ظریفترین شکل باشد، به گونهای که کودک احساس سرخوردگی نکند.
مادر تارا میگوید: «دختر ما به شدت ترسیده است. در ماه 180 هزار تومان به مهد کودک تارا پرداخت میکنیم تا دخترمان رشد کند نه اینکه تحقیر شود.»
استفاده از روشهای تنبیه روانی برای کودکان و خردسالانی که شخصیت آنها در حال شکلگیری است تأثیرات مهمی در آینده آنها میگذارد. مادر تارا میگوید که کودکش به شدت آسیب دیده و اگر یک بار دیگر این اتفاق برای او پیش بیاید شاید «تارا دیگر به هیچ مدرسهای نرود.»
منبع: ایسنا + مهر+ قانون آنلاین