تحقيقات پزشكي و رواني در آمريكا نشان داد
نداشتن صداقت پزشكي با بيمار درباره مرگ وي اشتباه است
تحقيقات فدرال در آمريكا نشان داد كه اكثر پزشكان تشخيص دهنده سرطان در اين كشور از اعلام مراحل پاياني زندگي بيمار خودداري مي‌كنند كه اين كار را اشتباه عنوان كرده است.
به گزارش آسوشيتدپرس از شيكاگو، بسياري از بيماران چنين صحبت‌هايي را از پزشكان نمي‌شنوند و اين در حالي است كه پزشكان گمان مي‌كنند با اين كار خود به بيمار لطف مي‌كنند اما تحقيقات اخير نشان داده كه اين كار اشتباه است.
تنها يك سوم بيماران مبتلا به سرطان كه ديگر درمان براي آنها سودي نخواهد داشت از طرف پزشكان مورد توصيه قرار گرفته‌اند كه مراقبتهاي آخرين روزهاي زندگي را دريافت كنند. اما نتايج تحقيق نشان مي‌دهد كه احتمال افسردگي در بيماراني كه با اين صحبت‌ها روبه‌رو شده‌اند نسبت به بيماراني كه چيزي در اين‌باره به آنها گفته نشده، افزايش نيافته است.
اينگونه بيماران كم‌تر روزهاي پاياني را در بيمارستان و متصل به دستگاه‌هاي پزشكي گذرانده‌اند و از هزينه‌هاي سنگين و بيهوده جلوگيري كرده و نزديكان آنها نيز بعد از پايان عمر بيمار آرامش بيش‌تري را داشته‌اند.
مجلس كاليفرنيا تصويب كرده كه در صورت سئوال بيماران از پزشكان درباره گزينه‌هاي انتخابي و درمان پزشكان موظفند تا به صورت كامل به آنها پاسخ دهند. اين مصوبه براي تصويب نهايي به سناي اين ايالت رفت كه البته با مخالفت‌هايي از سوي پزشكان روبه‌رو شد كه آن را دخالت در امور پزشكي مي‌دانند.
اما نتايج تحقيقات فدرال كه در كنفرانس جامعه آمريكايي تومورشناسي مطرح شد رئيس اين جامعه از اين‌كه پزشكان در رفتار با بيماران دچار صداقت نيستند، انتقاد كرد.
دكتر "آلكس رايت" يكي از دست‌اندركاران اين تحقيق مي‌گويد كه اين نخستين مورد تحقيقي است كه درباره اثرات سئوال از بيماران در حال مرگ براي انتخاب نحوه ادامه درمان، بر روي 603 نفر در ماساچوست، نيوهمپشاير، كانكتيكوت و تگزاس انجام شده است. شيمي درماني درباره همه اين بيماران تأثيري نداشته و احتمال زنده ماندن آنها تنها يك سال بوده است.
از 323 نفري كه در اين مدت جان خود را از دست دادند افرادي كه درباره پايان زندگيشان با آنها صحبت شده بود 3 برابر كم‌تر از سايرين هفته‌هاي پاياني را تحت مراقبتهاي شديد گذراندند، 4 برابر كم‌تر از دستگاه تنفس استفاده كردند و 6 برابر كم‌تر تحت عمليات احيايي قرار گرفتند.
حدود 7 درصد از افراد موضوع اين تحقيق دچار افسردگي شدند. عصبي بودن و نگراني در ميان افرادي كه از مرگ خود خبر داشتند امري شايعي نبود.
دكتر "آنتوني لي‌بك" از مركز سرطان‌شناسي "فرد هاچينسون" سياتل مي‌گويد:" خيلي ساده است. بيماران بايد بدانند. صحبت از بهبود و درمان پاك كردن ادامه جاده با پاك كن است. اين لحظه بسيار مهم است شما يا اعتماد طرف را جلب مي‌كنيد يا آن را از بين مي‌بريد."
وي در اين كنفرانس سخنراني را براي پزشكان در زمينه نحوه دادن اينگونه خبرها به بيماران انجام داد.
دكتر "جيمز وردنبورگ" از شركت كنندگان در اين كنفرانس و متخصص تومور مغزي دانشگاه دوك هم اظهار كرد كه واكنش بيماران در برابر اين رفتار بسيار متفاوت است. عده‌اي از بيماران دوست دارند از همان ابتدا و حتي از زماني كه درمان شروع نشده است در مرگ صحبت كنند و عده‌اي هيچ‌گاه از آن حرفي نمي‌زنند.
وي گفت:" اكثر بيماران در قلب خود متوجه وضعيتشان هستند اما ظرفيت‌ها براي پذيرش يا رد آن متفاوت است. اما براي اكثريت بيماران دانستن اين موضوع و توانايي صحبت درباره آن هم نوعي راحتي و آرامش است."
در مواردي هم پزشكان در پذيرش نزديك بودن مرگ مشكل دارند و يا گمان مي‌كنند اگر درمان را ادامه ندهند در مبارزه با بيماري و مرگ بيمار دچار قصور شده‌اند. دكتر "اوتيس برويولي" از جامعه سرطان آمريكا مي‌گويد:" زماني 7 بيمار من در يك هفته جان خود را از دست دادند. من واقعاً درباره چند نفر از آنها ناراحت بودم كه چرا درمان درباره آنها را متوقف نكرده بودم."
منبع: فارس