تاریخچه زالو درمانی در جهان
به گزارش سینا به نقل از مدایندیا، مرکزی بین‌المللی در زمینه زالوهای پزشکی در روسیه وجود دارد که این مرکز سالانه بیش از یک میلیون زالو به سراسر جهان صادر می‌کند و از زمان تاسیس در سال ۱۹۳۷ عملا بزرگ‌ترین و معتبر‌ترین مرکز پرورش زالو در جهان است. این مرکز در فاصله‌ای زیاد در جنوب شرقی مسکو در دهی به نام اودلنایا قرار دارد. از زمانی که توجه جهان مجددا به این جانواران خونخوار جذب شده است، درآمد این مرکز به شکل چشم‌گیری افزایش یافته است.
تاریخچه استفاده از زالو به ۲۵۰۰ سال قبل برمی‌گردد. در آن زمان از این جانور برای بیرون کشیدن خون از بدن استفاده می‌شد. حتی در نوشته‌های یونان قدیم مربوط به هیپوکرات نیز نشانه‌هایی از زالودرمانی به چشم می‌خورد. استفاده از زالو در آن زمان بر پایه تئوری طبع‌های چهارگانه استوار بود. بر اساس این تئوری، در بدن چهار نیرو یا ماده اصلی به نام‌های صفرا، سودا، بلغم و خون وجود داشت و توازن بین این چهار عنصر، تامین‌کننده سلامت بدن بود. آنها معتقدند بودند بیماری زمانی ایجاد می‌شود که یکی از این طبع‌ها بر دیگری برتری یابد. در آن زمان از زالو‌ها به قصد حجامت استفاده می‌شد تا خون اضافی و مسموم از بدن فرد بیمار خارج شود و به این وسیله توازن به بدن فرد بیمار بازگردد. این تئوری حتی در طب سنتی قاره آسیا نیز مشاهده می‌شد. با پیشرفت علم در قرون اخیر، عملا استفاده از زالو در دنیای جدید منسوخ شد و جز در بعضی کشورهای آسیایی و قسمت‌هایی از شوروی سابق، دیگر نشانی از زالو‌ها نبود.
چرا دوباره از زالودرمانی حرف می‌زنند؟
تا مدت‌ها استفاده از زالو در مقاصد درمانی نوعی حرکت مسخره، زشت و کثیف و نشانی از عقب‌افتادگی بود. با این همه داروی پیشرفته، دیگر چه نیازی به اینجانوران خونخوار می‌توانست باشد؟ نقش زالو‌ها عملا محدود شد به بازی در فیلم‌های ترسناک و بازی‌های کامپیوتری. تا اینکه سال ۱۹۸۰ فرا رسید. با پیشرفت جراحی ترمیمی و میکروسکوپی، پزشکان دریافتند که یکی از بزرگ‌ترین مشکلات در این‌گونه اعمال جراحی، تجمع خون و خطر لخته شدن آن و ایجاد التهاب است. این تجمع خون در وریدهای نارسا عملا از بهبود زخم جلوگیری می‌کرد. اگر این تجمع و احتقان، به سرعت برطرف نمی‌شد، مانع تغذیه بافت از خون تازه و اکسیژن‌دار می‌شد و در نهایت، بافت حیات خود را از دست می‌داد. در اینجا بود که همه دوباره به یاد زالو‌ها افتادند.
قابلیت مکش خون در زالو‌ها، می‌توانست با از بین بردن احتقان، مانع از تجمع و لخته شدن خون شود. همچنین موادی که در بزاق اینجانوران وجود دارد یکی از قوی‌ترین مواد ضد لخته شناخته شده در طبیعت است. به این ترتیب استفاده از زالو‌ها مجددا رونق گرفت. امروزه مراکز زیادی در جهان از اینجانوران در مقاصد درمانی، به ویژه جراحی‌های ترمیمی، درمان وریدهای واریسی و پیوند‌های ترمیم پوست با استفاده از فلپ پوستی (جابه‌جا کردن قطعه‌ای از پوست به همراه عروق و اعصاب آن به نقطه‌ای دیگر) استفاده می‌کنند.
دولت ایالات متحده در سال ۲۰۰۴ استفاده از زالو به عنوان یک وسیله درمانی را تصویب کرد. از آن زمان نه تنها مراکز درمانی و تحقیقاتی، بلکه متخصصان پزشکی قانونی، پلیس و حتی ستاره‌های‌هالیوود هم دست به دامان زالو‌ها می‌شوند.
مجله پرستاری آمریکا نیز در آخرین شماره خود با اشاره به ظهور مجدد زالو درمانی، به بررسی موارد استفاده آنها در جراحی مدرن پرداخته است.
«گنادی نیکونوف»، مدیر مرکز پروش زالو در اودلنایا، با افتخار به جوایزی که از طرف مراکز تحقیقاتی اروپا و روسیه به وی اهدا شده اشاره می‌کند و می‌گوید: «این سندی بر تاثیر درمانی زالوهاست.» او امیدوار است تا دانشمندان کاربردهای جدیدتری از زالو‌ها را دریابند. البته این مساله باعث خواهد شد تا درآمد مرکزی که «نیکونوف» آن را اداره می‌کند به شکل چشم‌گیری افزایش یابد. آنها در حال حاضر علاوه بر فرستادن زالو به نقاط مختلف روسیه، قراردادی برای صادرات آنها با یک شرکت فرانسوی منعقد کرده‌اند. این شرکت فرانسوی وظیفه توزیع زالو‌ها در اروپا را بر عهده دارد.
«نیکونوف» می‌گوید: «زالو‌ها کم کم رازهای خود را به انسان نشان می‌دهند.»
منبع : سینا