مردم در سال جاری ۷۰ درصد هزینه‌های درمان را از «جیب خود» پرداخته‌اند و بعضی بیماران خاص ممکن است «زیر خط فقر برسند یا بمیرند و راحت شوند.........
اگر مشکل داریم برای همه چیز باشد. نمی‌شود که حدود ۷۰۰ میلیون دلار ارز مرجع برای ورود ماشین‌های گران قیمت اختصاص بدهید. برداشت من این است مابه التفات پول این ماشین‌ها که با ارز مرجع وارد و با نرخ آزاد در بازار فروخته شد، به جیب افراد معمولی نرفت.....
مردم می‌گویند چطور می‌شود که بیش از ۵۰ درصد تولیدات پورشه را ایران خریده باشد. یا شنیدم بوگاتی ۶ میلیارد تومان است. اما بعد برای داروی سرطانی و بیماری‌ها ارز نداریم........
ما به زور قیمت دارو را پایین نگه داشتیم و یک زمینه رقابتی ایجاد نکردیم. به نظر من دارو باید به قیمت واقعی برسد نه اینکه مردم پرداخت کنند بلکه بیمه پرداخت کند. اما چون بیمه‌های ما فشل بودند، زدیم توی سر کارخانه‌های داروسازی، آنها هم انگیزه ندارند.......
من اعتقاد دارم داروهای ایرانی کف استاندارد را دارند. مسئولان داروسازی هم این را تایید می‌کنند اما همان اندازه که پول می‌دهیم آش می‌خوریم؛ ما و آمریکا و اروپا از هند و چین مواد اولیه دارو وارد می‌کنیم. اما پولی که ما می‌دهیم با آنها یکسان نیست........
هزینه یک دوره درمان بیماران سرطانی با هرسپتین با قیمت دلار سال گذشته، ۵۰ تا ۶۰ میلیون تومان می‌شد اما حالا همین دوره درمان ۲۰۰ میلیون تومان تمام می‌شود. چند درصد مردم توان پرداخت چنین هزینه‌ای را دارند؟ یعنی عملاً به بخش عمده این بیماران باید بگوییم برو بمیر........