هوالباقی
فرشته نجات کودکان سرطانی ایران درگذشت
فولکس قورباغه ای خانم دکتر، برای اهالی خیابان ظفر، یک نشانه دوست داشتنی بود. نشانه ای که روزی چند بار حوالی بیمارستان علی اصغر(ع) دیده می شدو از حضور کسی خبر می داد که زندگی اش را وقف کودکان مبتلا به سرطان کرده بود . کسی که زندگی در اروپا را رها کرده بود تا در کنار بچه های سرطانی ایران زندگی کند و به داد آن ها برسد. حالا اما بچه های سرطانی ایران داغدارند. چرا که دیگر نمی توانند محبت را از چشمان او بیاموزند. چشم هایی که دیروز برای همیشه بسته شد.
پروفسور پروانه وثوق، فوق تخصص خون و آنکولوژی و رئیس هیئت امنای بیمارستان فوق تخصصی سرطان محک که از ابتدای تأسیس آن همواره در کنار بنیانگذاران این موسسه بود روز گذشته در سن 78 سالگی بر اثر بیماری درگذشت.
او با علم و دانش خود هزاران کودک مبتلا به سرطان را در مسیر درمان و بهبودی همراهی کرد.
وی از ابتدای فعالیت بیمارستان فوق تخصصی سرطان کودکان محک، به عنوان سرپرست تیم پزشکی، به صورت داوطلبانه، لحظات عمر ارزشمند خود را وقف کودکان مبتلا به سرطان کرد.
پروفسور پروانه وثوق، متولد اسفند 1314 در تفرش بود. وی دکترای عمومی خود را در سال 1342 از دانشکده علوم پزشکی تهران دریافت کرد و دورههای تخصصی و فوق تخصصیاش را در دانشگاههای کمبریج، ماساچوست و ایلینوی گذراند و دوره تکمیلی پزشکی را در دانشگاه واشنگتن سپری کرد.
پروفسور وثوق فعالیت تخصصی پزشکیاش را در سال 1350 از بیمارستان حضرت علیاصغر آغاز کرد. وی که از مؤسسان رشته فوق تخصصی خون و سرطان کودکان بود ، توانست بخش هماتولوژی و آنکولوژی را در بیمارستان علی اصغر راهاندازی کند.
بیمارستان های «مفید» و «کودکان تهران» هم از جمله مراکز درمانی بود که پروفسور وثوق در آنها به طبابت مشغول بود.
از این استاد فرزانه بیش از 100 عنوان مقاله و کتاب در زمینه بیماریهای خون و سرطان کودکان به جای مانده است.
حضور فعال او در انجمنهای تخصصی بینالمللی چون SIOP/ INCTR / MECCA و همچنین عضویت در گروه اطفال فوق تخصصی خون و سرطان و فرهنگستان علوم پزشکی ایران نشان از دانش و تخصص حرفه ای او است.
همکارانش می گفتند: بارها به ایشان پیشنهاد شده که برای مشاغل تحقیقاتی در ازای دریافت حقوق هنگفت و امکانات دیگر ساکن کشورهای اروپایی و آمریکایی شود. ولی او خدمت رایگان به کودکان سرطانی وطنش را برگزید.
مرحومه وثوق در سالهای خدمات موثر پزشکی خود، کودکان سرطانی بسیاری را از سراسر جهان درمان کرده و به آنان سلامتی را بازگردانده بود و هیچ گاه ازدواج نکرد. شاید به همین خاطر باشد که برخی به او لقب«مادرترزای ایرانی» داده اند.
---------------------------------
سایت تخصصی بیمارستان سازی در ایران ، فقدان این بانوی دانشمند و ایثارگر را که سهم به سزایی در ارتقای فرهنگ بیمارستانداری و بیمارستانسازی در گرایش کودکان و به ویژه کودکان سرطانی در ایران دارند را ، به تمامی دست اندرکاران بیمارستانی کشور و خاندان محترم ایشان تسلیت عرض نموده و آرزوی پیگیری منویات علمی و اجرایی ایشان را برای همگان بخصوص کادر محترم بیمارستانهای محک و علی اصغر دارد.
-----------------------------------
پایان