رنج مضاعف معلولان در مراجعه به بیمارستانها و مراکز درمانی
هرچند همواره هزینه‌های بالای درمان و توانبخشی، کمبودها، مناسب سازی فضای شهری و مشکلات این چنینی به عنوان مهم‌ترین دغدغه‌های معلولان کشور مورد توجه قرار گرفته‌اند، اما شاید در این میان به مناسب سازی فضای بیمارستانها و مراکز درمانی به عنوان نخستین مراجع ارایه خدمات به این دسته از افراد جامعه، کمتر توجه شده است؛ بی‌توجهی‌هایی که مدیرعامل انجمن حمایت از بیماران دیستروفی از آن گله کرده و معقتد است که به دلیل ساخت ناجور این مراکز، 90 درصد کودکان دیستروفی از انجام اقدامات درمانی‌شان عقب مانده‌اند.
رامک حیدری، مدیرعامل انجمن حمایت از بیماران دیستروفی به مشکلات بیماران دیستروفی و سایر معلولان در مراجعه به مراکز درمانی و بیمارستانها اشاره می‌کند و با تاکید بر لزوم مناسب سازی فضای این مراکز جهت تسهیل در رفت و آمد این بیماران موارد و گله مندی هایی دارد . لیست این مشکلات با اندکی تغییرات توسط تحریریه سایت بیمارستان سازی ، بشرح ذیل میباشد:
- متاسفانه شیب رمپی که برای بیمارستانها و مراکز درمانی در نظر گرفته میشود مناسب معلول ویلچری و همچنین معلولی که هنوز توانایی راه رفتن را دارد، نیست. در این زمینه شیب حدود پنج تا شش درصد مناسب است این درحالیست که در حال حاضر شیب رمپ 20 تا 25 درصدی در مراکز درمانی و بیمارستانها را شاهد هستیم.
- همچنین در دوطرف رمپ باید حتما از نرده‌های مناسب (دست‌انداز) استفاده شود. اما متاسفانه اکنون دو طرف رمپ‌ها خالی است و معلولان جهت رفت و آمد از این رمپ‌ها با مشکل مواجه هستند.
- در ساخت دستشویی مراکز درمانی و بیمارستانی برای معلولان، معمولا ابعاد یک ویلچر در نظر گرفته نمی‌شود و باید فضای کافی برای چرخیدن ویلچر لحاظ شود.
- همچنین درب دستشویی‌ها باید به سمت بیرون باز شود.
- روشویی‌های داخل دستشویی های مراکز درمانی و به ویژه درمانگاهها ، بعضا کامل و مناسب استفاده فرد ویلچری نمیباشد.»
- لزوم مناسب سازی پله‌های مراکز درمانی و بیمارستانی به گونه ای که مثلا پله‌ها جهت استفاده نابینایان، مناسب باشد. نرده‌های کنار پله‌ها باید طوری باشد که تا آخرین پله ادامه داشته باشد.
- همچنین دور تا دور دیوار سالن‌های درمانگاهها و بیمارستانها باید از نرده (دست‌انداز) چوبی یا فلزی استفاده شود که معلولان در رفت و آمد به سالن‌های مختلف درمانگاه یا بیمارستان مشکل نداشته باشند.
- متاسفانه درمانگاهها بدون استثنا پله دارند. کودکان معلول حتی برای تزریق یک آمپول ساده ناچار باید از این پله‌ها رفت و آمد کنند.
- فضای درمانگاهها به هیچ عنوان برای بیماران معلول و از جمله دیستروفی مناسب نیست. فضای مراکز درمانی نظیر فیزیوتراپی و کاردرمانی‌ها نیز چه دولتی و چه خصوصی به هیچ عنوان مناسب برای استفاده معلولان نیست و حتی در نظر گرفته نشده کسی که با شکستگی پا یا هر عضو دیگری مراجعه می‌کند، چطور می‌تواند از خدمات این مراکز استفاده کند.این درحالیست که گروهی از معلولان باید مادام‌العمر فیزیوتراپی و کاردرمانی انجام دهند. متاسفانه به دلیل ساخت ناجور این چنین مراکزی، 90 درصد کودکان دیستروفی از انجام اقدامات درمانی‌شان عقب مانده‌اند.
- دستگاه‌هایی نظیر دوچرخه که در مراکز فیزیوتراپی گذاشته میشود، استفاده‌ای برای فرد معلول ندارد. باید در این مراکز دستگاه‌هایی تهیه شود که برای استفاده کودکان معلول نیز مناسب باشد. برای معلولان باید وسایل ویژه فیزیوتراپی و کاردرمانی در نظر گرفته شود.
- لزوم بکارگیری علایم راهنمایی خاص در سالن‌های مختلف مراکز درمانی و بیمارستانی جهت استفاده نابینایان و معلولان جسمی – حرکتی . مسیرهای مختلف باید با کاشی‌ها و علایم خاص از یکدیگر جدا شوند و مشخص شود که یک مسیر تا کجا ادامه دارد، اما متاسفانه این اقدام در مراکز درمانی صورت نمی‌گیرد.
- لزوم مناسب‌سازی اتاق‌های زایمان ویژه معلولان ، معمولا در اتاق‌های زایمان دستشویی و توالت‌های فوق‌العاده کوچک در نظر گرفته میشود که برای استفاده فرد سالم هم مشکل‌ساز است.
- اتاق‌های CCU و ICU نیز باید مناسب کودکان و معلولان ویلچری باشد. کودکان دیستروفی در مرحله‌ای از زندگی‌شان به دلیل تحلیل ریه به ICU احتیاج می‌یابند. دستشویی و توالت‌های بخش‌های ICU مناسب این کودکان نیست و تخت‌ها نیز از لحاظ ابعاد نامناسب هستند و در غلتیدن و دور زدن این کودکان مشکل ایجاد می‌کند.
- معمولا بیماران دارای مشکل ریوی از جمله بیماری‌هایی مانند سل، دیگر بیماری‌های مزمن ریوی و همچنین بیماران دیستروفی همگی در یک بخش نگهداری می‌شوند؛ این درحالیست که ریه بیماران دیستروفی تنها با مشکل مواجه شده و عفونت میکروبی و ... ندارد و در صورت ورود کوچک‌ترین میکروبی به ریه آنها، صدمات جبران ناپذیری برای بیمار به وجود خواهد آمد. لازم است این چنین مواردی در بیمارستانها از یکدیگر تفکیک شوند.
- لزوم مناسب سازی فضای حیاط بیمارستانها و مراکز درمانی ، فضای داخل حیاط بیمارستانها معمولا مناسب‌سازی نشده و گاهی کنده‌کاری‌های آسفالت‌ها هم بازسازی نشده است. به همین دلیل ویلچری‌ها نمی‌توانند از فضای باز بیمارستانها و مراکز درمانی استفاده کنند.
مدیرعامل انجمن حمایت از بیماران دیستروفی در پایان چند اظهار نظر دیگر را هم داشتند که بشرح ذیل است:
- حیدری از تعداد زیاد تخت‌ها در اتاق‌های بیمارستانها انتقاد کرد و گفت:«در هیچ جای دنیا اجازه نمی‌دهند بیشتر از بیمار در یک اتاق بستری باشند. این درحالیست که در ایران اتاق‌های عمومی بیمارستانها 4 یا 5 نفره است. البته این موضوع تا حدی در طراحی‌های جدید وزارت بهداشت برای بیمارستانها مورد توجه قرار گرفته است. در مجموع باید فکری به حال بیمارستان‌های دارای تخت‌های زیاد شود؛ چرا که عفونت و سر و صدا برای بیماران مضر است.
- برای آبیاری فضای سبز بیمارستانها و مراکز درمانی لازم است از آب تصفیه شده و قابل استفاده در محیط زیست استفاده شود؛ چرا که بیماران بویژه بیماران ریوی بسیار حساس هستند و کوچک‌ترین میکروبی می‌تواند برای آنها مشکل‌ساز باشد.»
- در مجموع می‌توان گفت بیمارستان‌هایی که جدیدا ساخته شده‌اند، مناسب معلولان است اما بیمارستان‌های دارای 20 سال سابقه و بالاتر جهت استفاده معلولان مناسب نیست و بسیاری از استانداردها در این دسته از بیمارستانها و درمانگاهها رعایت نشده است. از طرف دیگر عمر مفید هر بیمارستان در دنیا 10 سال است و لازم است برای نوسازی این بیمارستانها اقدام شود.
--------------------
پایان