از اتاق انتظار تا داروخانه
اتاق انتظار: در اتاق پزشک اورژانس باز است. زنی به پزشک میگوید: چرا برای پسرم آنتیبیوتیک تجویز نمیکنید؟ و پزشک در پاسخ به او میگوید: پسر شما به آنتیبیوتیک نیاز ندارد و زن همچنان اصرار و اصرار...زن که از مطب بیرون میآید، رو به چند نفری که در اتاق انتظار نشستهاند میکند و میگوید: چه پزشکی، دارو برای فرزندم تجویز نمیکند.
فقط یک شربت، تازه این شربت را که خودم چند روزه به پسرم میدهم. از کنارم که رد میشود، نگاهم در نگاهش تلاقی میکند. حرفهای زیادی برایش دارم اما ترجیح میدهم سکوت کنم. با لبخندی سرد و نگرانی برای کودک حدود 7 سالهاش که معلوم نیست تا حالا چه میزان قرص و شربت با تجویز مادرش مصرف کرده است، بدرقهشان میکنم.
داروخانه : جای سوزنانداختن هم نیست. ظاهرا مقاومت مردم در برابر بیماریها کم شده. برخی از مردم هنوز هم بینوبتی را نشانه زرنگی میدانند تا جایی که حتی حاضر میشوند از حق افراد سالمند که بهدلیل بیماری و کهولت سن توان ایستادن ندارند، به راحتی بگذرند. از اینها که بگذریم، فقط چند دقیقه توقف در داروخانه کافی است تا ببینید چطور آدمها بدون نسخه، داروهایی همچون انواع مسکنها و استامینوفن کدئین و ایبوپروفن و... را طلب میکنند. گویی مردم در ایران عین شکلات قرص میخورند. این قضیه برای خانمها صادقتر است. در کیف کمتر زن ایرانی است که قرص یافت نشود تا جایی که به محض کوچکترین سردردی به هم مسکن تعارف میکنند.
گفته شده نرخ مصرف خودسرانه دارو در ایران نسبت به متوسط جهانی تقریبا 3 برابر است و 40درصد ایرانیها بهطور خودسرانه دارو مصرف میکنند و این در حالی است که بارها کارشناسان بهداشتی در ایران و جهان، نسبت به مصرف بیرویه و خودسرانه دارو هشدار داده و گفتهاند که دارو را خودسرانه مصرف نکنید چرا که اگر چنین شود، دارویی که میتواند شفادهنده و مسکن درد و مرهم زخم باشد، بلای جان و قاتل انسان میشود.
قفسههای داروی منازل: داروهای مسکن همچون استامینوفن که این روزها، هم در کیف مردم و هم قفسههای مخصوص دارو در منازل جاخوش کرده است و مردم با یک سردرد ساده آنها را مصرف میکنند جز در موارد لزوم و تجویز پزشک به بدن آسیب جدی میرساند.دیگر دارو های پر مصرف مثل آنتی بیوتیک ها و ویتامینها هم همینطور. پزشکان میگویند که مصرف غیرمنطقی استامینوفن کدئین به کبد آسیب جدی میرساند، سبب نارسایی کبد میشود و ممکن است سبب مسمومیتهای شدید شده و علاوه بر آن عوارض گوارشی و پوستی و خونریزی معده را به دنبال داشته باشد. مصرف بیش از حد و بدون لزوم آنتیبیوتیکها، مقاومت بدن را در برابر میکروبها کاهش میدهد.
اما به راستی چهکسی مقصر است؛ آن مادری که برای پسرش از پزشک به اصرار طلب دارو میکرد؟ آدمهایی که عین شکلات و بیرویه مسکن میخورند؟ پزشکی که به اصرار بیمارش داروی غیرضروری تجویز میکند؟ داروخانهای که بدون تجویز پزشک دارو به مردم میدهد؟ سیستم بهداشتی کشور که نتوانسته آموزش لازم را درباره مصرف بیرویه دارو به مردم بدهد و همیشه درمان بیشتر از پیشگیری برایش اهمیت داشته است؟ تا چه وقت باید به انتظار روزی بنشینیم که الگوی مصرف دارو در ایران اصلاح شود؟
--------------------------
پایان