وقتی وارد بیمارستان می شوی چیزی که بیشتر از همه در میان بنرها و پوسترهای نصب شده در داخل سالن ها و راهروها و بخش های مختلف بیمارستان، جلب توجه می کند جمله' لطفا سکوت را رعایت کنید' و یا عکس بچه ای است که به علامت سکوت، انگشت سبابه اش را بر روی دهانش قرار داده است............
اما متاسفانه این هشدار در اغلب بیمارستان ها هم از سوی کارکنان بیمارستان اعم از بهیار و نیروی خدماتی و پرستار گرفته تا عیادت کنندگان و همراهان بیمار، جدی گرفته نمی شود............

متن کامل

سکوت، ضرورت غایب در بیمارستان

بیمارستان نهادی برای درمان و مراقبت از بیماران است و بیماران بستری بیش از هر چیز دیگری به آسایش و آرامش روحی و روانی نیاز دارند چیزی که امروز به حلقه ای گمشده در اغلب بیمارستان ها تبدیل شده است.

وقتی وارد بیمارستان می شوی چیزی که بیشتر از همه در میان بنرها و پوسترهای نصب شده در داخل سالن ها و راهروها و بخش های مختلف بیمارستان، جلب توجه می کند جمله' لطفا سکوت را رعایت کنید' و یا عکس بچه ای است که به علامت سکوت، انگشت سبابه اش را بر روی دهانش قرار داده است.

هر کسی که این تصویر را مشاهده کند متوجه می شود که این هشدار به دلیل نیاز بیماران به آرامش است و تمام افرادی که وارد بیمارستان می شوند از کارکنان گرفته تا همراهان و عیادت کنندگان بیمار باید این هشدار را جدی بگیرند و آسایش بیمار را تامین کنند.

اما متاسفانه این هشدار در اغلب بیمارستان ها هم از سوی کارکنان بیمارستان اعم از بهیار و نیروی خدماتی و پرستار گرفته تا عیادت کنندگان و همراهان بیمار، جدی گرفته نمی شود.

نگارنده یک شبانه روز به عنوان همراه در یکی از بیمارستان ها بودم و به عینه مشاهده کردم که سر و صداهای بیشماری از جمله کوبیدن درب اتاق ها به هم، صحبت کردن و احوالپرسی و داستان تعریف کردن افراد داخل راهروها با صدایی رسا و بلند آن هم در ساعاتی که بیماران در حال استراحت بودند، مخل آرامش بیمار شده بود.

نکته قابل توجه در این میان این بود که نیروهای خدماتی بیمارستان درست سر ساعتی که بیماران در حال استراحت بودند تازه یادشان می افتاد که اتاق ها را تمیزه نکرده و یا روتختی بیمار باید عوض شود.

با خود فکر می کردم آیا همیشه وضع به همین منوال است که با اعتراض یکی از بیماران به این مساله متوجه شدم این وضعیت همیشگی است و تنها چیزی که در این مکان به آن توجه نمی شود تامین آرامش بیماران است.

ناگفته نماند از چند نفر دیگر نیز که تجربه بستری شدن در بیمارستان و یا همراهی کردن بیماران را داشتند در مورد این وضعیت در سایر بیمارستان ها پرس و جو کردم که متاسفانه اکثریت آنان این روند را در اغلب بیمارستان ها امری عادی بر شمردند.

البته طرح این موضوع بدین معنا نیست که تمامی بیمارستان ها در سطح استان و کشور همین وضعیت را دارند اما متاسفانه در اکثر بیمارستان ها به موضوع «سکوت » توجه چندانی نمی شود.

هرچند انتظار نمی رود بیمارستان در سکوت مطلق قرار بگیرد تا بیمار استراحت کند اما این انتظار وجود دارد در مکانی که به درمان بیماران اختصاص دارد آرامش آنان نیز که خود مرحله ای از درمان است تا حدودی مورد توجه قرار گیرد و بدون شک این انتظار زیادی نیست.

----------------------------

پایان