براساس قانون، این بیمارستان‌‌ها و مراکز درمانی هستند که باید از طریق دستگاه اتوکلاو، نسبت به بی‌خطر کردن زباله‌های خود اقدام کنند و شهرداری هیچ وظیفه‌ای دراین‌باره ندارد؛ اما چندی‌پیش شهرداری تهران و وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی تفاهمنامه‌ای امضا کردند که براساس آن، شهرداری در ازای دریافت پول، زباله‌ها را جمع‌‌آوری و امحا کند .......................

اما واقعیت حکایت از آن دارد که هنوز توجه زیادی به بحث بی‌خطر کردن زباله‌های بیمارستانی و امحای استاندارد آنها وجود ندارد ................

متن کامل

بیخطر کردن زباله های عفونی  قبل از دفن به عهده کیست؟

روزانه 90 تن زباله بیمارستانی امحا می‌شود؛ اما این کار نه براساس روش‌های علمی و استاندارد بلکه از طریق روش‌های سنتی انجام می‌شود.

براساس قانون، این بیمارستان‌‌ها و مراکز درمانی هستند که باید از طریق دستگاه اتوکلاو، نسبت به بی‌خطر کردن زباله‌های خود اقدام کنند و شهرداری هیچ وظیفه‌ای دراین‌باره ندارد؛ اما چندی‌پیش شهرداری تهران و وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی تفاهمنامه‌ای امضا کردند که براساس آن، شهرداری در ازای دریافت پول، زباله‌ها را جمع‌‌آوری و امحا کند.

اما واقعیت حکایت از آن دارد که هنوز توجه زیادی به بحث بی‌خطر کردن زباله‌های بیمارستانی و امحای استاندارد آنها وجود ندارد؛ موضوعی که سلیمان عباسی، عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس نیز از آن انتقاد کرده است.

 به اعتقاد عباسی، کنترل عفونت و آلودگی از مسائل مهمی است که بیمارستان‌ها باید به آن توجه کنند، به همین دلیل لازم است زباله‌های خشک و ‌تر از هم جدا شده و از طریق سیستم فاضلابی ایزوله، از سیستم شهری جدا شوند. او با اشاره به تفاهم وزارت بهداشت و شهرداری تهران برای حمل و دفن اصولی زباله‌های بیمارستانی گفته است: ‌«در صورت بروز هرگونه تخلف، شهرداری باید پاسخگو باشد.»

موضوعی که مجتبی عبداللهی، معاون خدمات شهری شهرداری تهران این‌گونه به آن پاسخ می‌دهد: «هنوز توافقات نهایی انجام نشده است و ما مثل گذشته فقط زباله‌ها را از بیمارستان‌ تحویل گرفته و انتقال می‌دهیم و بی‌خطر کردن آن بر عهده ما نیست.»

به گفته عبداللهی، قرار است شهرداری دستگاه‌های زباله‌سوز برای بی‌خطر کردن زباله‌‌های بیمارستانی تهیه کند که در حال توافق نهایی هستیم. پیش از این رحمت‌الله حافظی، رئیس کمیسیون سلامت و خدمات شهری شورای شهر از آمادگی ورود بخش خصوصی به این کار خبر داده بود که عبداللهی هم از مذاکره با بخش خصوصی سخن به میان می‌آورد.

به گفته او، از آنجا که کشور تکنولوژی کامل ساخت زباله‌سوز را ندارد، واردات هر دستگاه زباله‌سوز بیمارستانی 100 تنی بین 120 تا 150 میلیارد تومان هزینه دارد که نیازمند حضور بخش خصوصی است. این وضعیت نشان می‌دهد هنوز برنامه ‌عملیاتی برای زباله‌‌های خطرناک بیمارستانی وجود ندارد.

با اینکه شهرداری می‌گوید وظیفه تحویل این زباله‌ها را دارد، به گفته عباسی گاهی زباله‌های عفونی به‌دلیل وجود خونابه و مجهز نبودن ماشین‌های انتقال این زباله‌ها، خیابان‌ها را آلوده می‌کنند.

دفن سنتی در کهریزک

اما دفن غیراستاندارد و غیراصولی زباله‌های شهری در کهریزک دریاچه شیرابه‌ای را به راه انداخته است که مساحت‌ آن به چهار هکتار می‌رسد.

محمد حقانی، رئیس کمیته محیط‌زیست شورای شهر تهران با اشاره به خطرناک بودن این شیرابه‌ها به «فرهیختگان» ‌می‌گوید: «دفن زباله در کهریزک کاملا سنتی است و هیچ اصول استانداردی در آن رعایت نمی‌شود؛ به‌طوری که حجم وسیعی از شیرابه‌ زباله در آنجا جمع شده است که این شیرابه‌ها در درازمدت به آب‌های زیرزمینی نفوذ کرده و آنها را آلوده می‌کند.» به اعتقاد او، حتی دفن زباله‌ها با خاک و نخاله ساختمانی باعث افزایش شیرابه‌ها می‌شود. حتی به گفته او، کارخانه تصفیه شیرابه در زمان حضور آنها تعطیل بود.

عبداللهی در این باره می‌گوید:‌ «کارخانه تصفیه شیرابه تاکنون تعطیل نبوده مگر به دلیل تعمیرات. این کارخانه با همکاری دانشگاه تهران ساخته شده است و پیش‌بینی شده بود که هزار متر مکعب شیرابه تصفیه کند، ‌اما به دلیل نوع شیرابه‌ها و غلظت آن قادر به تصفیه بیش از 200 متر مکعب نیست.» با این حال حقانی معتقد است بخش خصوصی باید وارد میدان شود و با ساخت دستگاه‌های زباله‌سوز و بازیافت ‌زباله‌ها میزان شیرابه‌ها کاهش یابد که این کار به نفع شهر و سلامت شهروندان است.

----------------------

پایان