با وجود گذشت سال ها از تأسیس اتحادیه اروپا هنوز نقش این اتحادیه در ارتباط با دولت ها کاملا مشخص نیست    . . . . .    نظام بهداشت و درمان در کشورهای بلوک شرق سابق صددرصد دولتی و با کمک یارانه های دولت و سازمان های دولتی سامان یافته   . . . . . .   تفاوت دانش پزشکی این کشورها و محدودیت تبادلات فرهنگی و علمی که تا زمان فروپاشی اتحاد شوروی وجود داشته است در زمینه علمی هم ناهماهنگی هایی ایجاد کرده   . . . . . .  کشورهای عضو اتحادیه در مواردی مانند تصویب برنامه عمل مشترک بهداشت و سلامت و یا ایجاد ارتباط در حقوق بیماران به پیشرفت های بزرگی برسند    . . . . .    اتحادیه ملزم به حفاظت از بیمه سلامت در کلیه کشورهای عضو برای ارتقای سطح بهداشت عمومی، جلوگیری از شیوع بیماری و گسترش سلامت انسان ها شد    . . . .  دو مورد استثنا یکی دستورالعمل های مربوط به پزشکان و دیگری ساعات کار تمام شاغلان به کار از جمله پزشکان و سایر کادر پزشکی مثل پرستاران بود   . . . . .     در سال ۱۹۹۳ دولت انگلستان با هدف تسهیل ورود پزشکان به بازار کار تصمیم گرفت دوره های کارآموزی پس از فارغ التحصیلی را کوتاه کند که می توان آن را تحولی بزرگ در نظام آموزش پزشکی در این کشور در دهه ۱۹۹۰ دانست   . . . . . .    این نظام بعدها بیشتر به کار بیمارستان های کوچک در نقاط کم جمعیت تر آمد     . . . . .   دخالت اتحادیه در مورد ساعات کار به طور اعم و ساعات کار پزشکان به طور اخص یکی از نکاتی بود که کشورهای غربی، مرکزی و شرق اروپا را به هم نزدیک تر کرد    . . . . . .  

برای دیدن شرح متن  بر روی کلمهء   ادامهء متن  در ذیل این کادر کلیک فرمایید :  

متن کامل

سبد سلامت در اروپا

نقش اتحادیه اروپا در سیاست گذاری های بهداشت و درمان

با وجود گذشت سال ها از تأسیس اتحادیه اروپا با هدف انسجام کشورهای اروپایی و سیاستگذاری های مشترک و کلان برای حضور در عرضه جهانی، هنوز نقش این اتحادیه در ارتباط با دولت ها کاملا مشخص نیست...

در مواردی تصمیم های فرامرزی اتحادیه اروپا در تعارض با منافع ملت ها و دولت های خاص و یا هم سویی با منافع ملت ها و دولت های دیگر قرار می گیرد. یکدست نبودن کشورهای اروپایی از نظر توان اقتصادی، تکنولوژیک، نظامی و حتی میزان جمعیت و مساحت و درخواست روزافزون عضویت کشورهایی که سابقا عضو بلوک شرق بوده اند و ناهماهنگی ساختار مدیریتی و اداری این کشورها باعث شده اتحادیه در بسیاری مسایل مشترک کشورهای اروپایی وارد نشود و یا در صورت ورود و اتخاذ تصمیم هایی، اجرای این تصمیمات در عمل پیشرفت مورد نظر را نداشته باشد.

به عنوان مثال، نظام بهداشت و درمان در کشورهای بلوک شرق سابق صددرصد دولتی و با کمک یارانه های دولت و سازمان های دولتی سامان یافته بود و تسری فرهنگ بازار آزاد به این کشورها در زمینه بهداشت و درمان با توجه به اینکه به طور مستقیم با سطح سلامت مردم در ارتباط بوده، امری حساس و نیازمند طی روندی به نسبت درازمدت تر است. علاوه بر آن، تفاوت دانش پزشکی این کشورها و محدودیت تبادلات فرهنگی و علمی که تا زمان فروپاشی اتحاد شوروی وجود داشته است در زمینه علمی هم ناهماهنگی هایی ایجاد کرده یا با وجود همه ابهاماتی که در نقش اتحادیه اروپا وجود دارد و رویکردهای متفاوت کشورهای مختلف به حضور این اتحادیه در تصمیم گیری های مسایل جاری، اتحادیه اروپا آرام آرام راه خود را برای تحقق بخشیدن به اهداف اولیه، یعنی ایجاد اروپای متحد باز می کند (از جمله قبول آهسته و محافظه کارانه مردم انگلیس در مورد پذیرش نقش اتحادیه در کشوری که یکی از مقتدرترین کشورهای اروپا و جهان است). این قبول با تردید حتی در آخرین انتخابات پارلمان اروپا که بین ۴ تا ۷ ژوئن ۲۰۰۹ انجام گرفت و طی آن ۵۰۰ میلیون اروپایی ۷۳۶ نماینده خود در پارلمان را انتخاب می کردند، دیده شد. به خصوص به دلیلی نقش روزافزون اتحادیه اروپا در امر سیاستگذاری بهداشت و سلامت و قانون گذاری در مورد سیاست های سلامت، قانون کار و تبادلات مرزی دارای اهمیت بود. برخی به طعنه می گفتند شاید رسانه های بریتانیا فراموش کرده بودند که باید در مورد انتخابات هم حرفی بزنند. هر چند پزشکان و پرسنل پزشکی کم کم به این نتیجه می رسند که برای شنیده شدن صدایشان بهتر است بیشتر بر نقش اتحادیه تکیه کنند.

● سلامت در اتحادیه اروپا

در زمینه سلامت با توجه به اینکه کشورهای عضو، معتقد به بازار آزاد هستند اتحادیه در بسیاری از مسایل بهداشت و درمان مثل صنایع داروسازی و یا تصمیماتی که به عقیده اتحادیه اروپا نقض روح اعتقادی آن یعنی بازار آزاد است وارد نشده است. با این حال کشورهای عضو اتحادیه با تاکید بر آزادی و استقلال دولت ها در اتخاذ سیاست های ملی توانسته اند در مواردی مانند تصویب برنامه عمل مشترک بهداشت و سلامت و یا ایجاد ارتباط در حقوق بیماران با دیوان عدالت اروپایی (European Court of justice) به پیشرفت های بزرگی برسند. در ابتدای تاسیس اتحادیه اروپا طبق سند ماستریخ «اتحادیه کشورهای عضو را به همکاری متقابل دعوت و از اقدامات این کشورها در مورد بهداشت عموم حمایت می کند.» و در جای دیگر «اتحادیه می تواند بودجه طرح های بهداشت در قاره اروپا را تامین کند، مجاز به وضع قوانین فراگیر و یکدست در کشورهای عضو نیست.» پس از آن طی گذشت چند سال اتحادیه اروپا در آمستردام قدمی به جلو گذاشت و اختیارات آن به نحو چشم گیری گسترده شدند.

اتحادیه ملزم به حفاظت از بیمه سلامت در کلیه کشورهای عضو در سطح برنامه ریزی و اجرایی و کار با این کشورها برای ارتقای سطح بهداشت عمومی، جلوگیری از شیوع بیماری و گسترش سلامت انسان ها شد. با وجود تمام اقدامات انجام شده، ممنوعیت وضع قوانین یکدست و فراگیر در کشورهای عضو به جز دو مورد استثنا همچنان به قوت خود باقی است و به حق حاکمیت دولت ها در وضع قوانین و ایجاد نهادهای مرتبط با خدمات بهداشتی و درمان کاملا احترام گذاشته می شود. دو مورد استثنا یکی دستورالعمل های مربوط به پزشکان و دیگر ساعات کار تمام شاغلان به کار از جمله پزشکان و سایر کادر پزشکی مثل پرستاران بود که در طول مقاله به آن اشاره خواهد شد. از مصادیق دیگر مداخله مستقیم اتحادیه اروپا در مورد بهداشت عمومی بحران جنون گاوی و به طور کل آلودگی های غذایی بوده است که هر چند گاه یکبار در سطح کشورهای عضو یا حتی غیرعضو اتحادیه نمود پیدا کرده اند و پس از ایجاد این بحران ها با توجه به آزادی مبادلات مرزی اتحادیه مجبور به نظارت و وضع برخی راهکارها شد. به احتمال قوی این وظایف نظارتی در آینده بیشتر هم خواهد شد.

● دستورالعمل های پیشنهادی

از جمله دستورالعمل های پیشنهادی اتحادیه اروپا در اواخر دهه ۱۹۷۰ و اوایل ۱۹۸۰، دستورالعمل های پزشکان (The doctor’s directive) برای بالا بردن انعطاف در نظام های تحصیل پزشکی به خصوص زمان کارآموزی بود. در این دستورالعمل حق شناسایی دوجانبه پزشکانی که دوره های کارآموزی کوتاه مدت را طی کرده بودند پیش بینی شده است. در سال ۱۹۹۳ دولت انگلستان با هدف تسهیل ورود پزشکان به بازار کار تصمیم گرفت دوره های کارآموزی پس از فارغ التحصیلی را کوتاه کند که می توان آن را تحولی بزرگ در نظام آموزش پزشکی در این کشور در دهه ۱۹۹۰ دانست. این نظام بعدها بیشتر به کار بیمارستان های کوچک در نقاط کم جمعیت تر آمد.

در سال ۱۹۹۳ وضع دستورالعمل ساعات کار با نگاه تامین حداقل حقوق کارگران و کارکنان در کشورهای اتحادیه اروپا انجام شد. در مهم ترین بند این دستورالعمل تصریح شده است که هیچ کارفرمایی حق ندارد کارگر خود را ملزم به کار بیش از ۴۸ ساعت در هفته کند. توافق اجرایی دولت های عضو برای ساعت کار پزشکانی که تازه فارغ التحصیل شده بودند تا آوریل سال ۲۰۰۰ طول کشید و از سال ۲۰۰۴ مرحله به مرحله به اجرا گذاشته شد. قبول این توافق به معنی تغییرات پردامنه و چشم گیر در برنامه و جداول کاری پرسنل کادر پزشکی بود، به طوری که انگلیسی ها اعلام کردند برای حمل به این توافق باید بسیاری از برنامه های استخدامی پزشکان را تغییر دهند. در هر صورت دخالت اتحادیه در مورد ساعات کار به طور اعم و ساعات کار پزشکان به طور اخص یکی از نکاتی بود که کشورهای غربی، مرکزی و شرق اروپا را به هم نزدیک تر کرد. برای اینکه سیاستگذاری ها درست و تا حد امکان به دور از بی برنامگی و آزمون و خطا انجام گیرد ساز و کارهای آماری و مدیریتی پیش بینی شده است. در رأس دستگاه های مدیریتی اتحادیه کمیسیون، پارلمان و شورای اروپا است که درنهایت اعمال سیاست ها یا وضع قوانین را تایید می کنند.

منبع: هفته نامه سپید