هزينه هاي سرسام آور آمبولانس هاي خصوصي نارضايتي بيماران را به همراه دارد
هزينه هاي نقل و انتقال بيماران توسط مراكز خدمات آمبولانس هاي خصوصي نارضايتي بيماران و همراهان آنان را به همراه دارد.
به استناد بند ۱۵ماده يك قانون تشكيلات و شرح وظايف وزارت بهداشت، درمان وآموزش پزشكي و آيين نامه تاسيس مراكز خدمات آمبولانس خصوصي مصوب هجدهم فروردين ماه ۱۳۸۷ و الحاقيه آن و همچنين براساس بررسي هاي كارشناسي انجام شده، تعرفه نقل و انتقال بيمار از سوي مراكز خدمات آمبولانس خصوص در سال ۸۸ خدمات اينگونه آمبولانس ها در داخل شهر تهران ۵۸ هزار و ۶۰۰ تومان، كلانشهرها (تبريز، كرج ، شيراز، اصفهان، اهواز و مشهد) ۴۸ هزار و ۸۴۰ تومان و ساير شهرستان ها هم ۴۲ هزار و ۴۷۰ تومان نرخ گذاري شده است.
همچنين تعرفه انتقال بيماران بين شهري و خارج استاني ۷۵ درصد تعرفه ورودي و پنج هزار ريال به ازاي هر كيلومتر مسافت رفت به تنهايي، اشغال آمبولانس از شروع ساعت سوم به بعد شامل توقف و انتقال بيمار به مراكز درماني ديگر براي هر ساعت ۳۵ هزار ريال است كه اين نرخ ها طبق مصوبه وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكي بايد در داخل كابين عقب آمبولانس و در ديد بيماران و همراهان بايد نصب شده باشد.
افزايش تخلفات توسط آمبولانس هاي خصوصي سبب انتقاد شديد مردم، بيماران و همراهان آنها در بهره گيري از خدمات آمبولانس هاي خصوصي شده به طوري كه اكثر آنها از عملكرد اين سرويس براي انتقال بيماران خود به نزديكترين مراكز درماني و بيمارستاني گلايه دارند و مي گويند عمده اين آمبولانس هاي خصوصي هزينه اي بالاتر از تعرفه ابلاغي از سوي وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكي دريافت مي كنند.
آنان با ابراز شكايت از نبود متولي پيگيري هزينه هاي گزاف و اضافي دريافتي آمبولانس هاي خصوصي از مردم و بيماران خواستار رسيدگي فوري اين موضوع از سوي وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكي شدند.
آنها مي گويند: از آنجا كه بالا بودن قيمت دريافتي توسط آمبولانس ها با شرايط روحي و رواني بيماران و همراهان آنها سر و كار دارد، بزودي با ابلاغ مصوبه جديد نرخ نقل و انتقال بيماران توسط مراكز خدمات آمبولانس هاي خصوصي اعلام مي شود.
پيگيري هاي خبرنگار اجتماعي ايرنا از برخي از مراكز خدمات آمبولانس هاي خصوصي مشخص كرد كه تعرفه نقل و انتقال بيماران توسط اين مراكز از چهار سال پيش تاكنون هيچ تغييري نكرده و با وجودي كه در اين مراكز از نيروهاي متخصص استفاده مي شود، برخي از آنها چنان با مشكلات مالي درگير هستند كه حتي در تامين حقوق خود نيز مشكل دارند و به همين دليل مرتكب تخلف مي شوند.
مسئولين اينگونه مراكز يادآور شدند بيمارستان هاي دولتي بيماران آمبولانس هاي خصوصي را نمي پذيرند و آمبولانس هاي خصوصي فقط اجازه دارند بيماران را به بيمارستان هاي خصوصي انتقال دهند.
آنان توضيح مي دهند كه يكي از علل دخالت آمبولانس هاي خصوصي در امور بيماران اورژانسي درخواست هاي مردم براي حاضر شدن آنها بر بالين اين نوع بيماران است چون برخي گمان مي كنند بخش خصوصي بهتر از بخش دولتي به امور بيمار اورژانسي رسيدگي مي كند.
اما در اين ميان پيگيري هاي خبرنگار اجتماعي ايرنا حاكي از آن است كه آمبولانس هاي خصوصي و اورژانس فرق چنداني از نظر نوع تجهيزات با يكديگر ندارند و حتي با وجود آنكه دخالت در امور بيماران اورژانسي در دستور كار مراكز آمبولانس هاي خصوصي نيست، برخي از آمبولانس هاي اين مراكز مجهز به تجهيزات اتاق آي.سي.يو هستند كه به آنها اصطلاحا آي. سي.يو كار گفته مي شود.
در اين رهگذر به نظر مي رسد اصلي ترين مشكل آمبولانس هاي خصوصي همان تنگناهاي مالي است كه به علت نقص در آيين نامه تاسيس مراكز خدمات آمبولانس خصوصي بوجود آمده و بنابراين اگر اين آيين نامه، تغيير كند و حوزه فعاليت اين مراكز گسترده تر شود شايد آمار تخلفات آنها نيز كاهش پيدا كند.
مدير روابط عمومي مركز مديريت حوادث و فوريت هاي پزشكي كشور در اين خصوص گفت: حمايت وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكي از آمبولانس هاي خصوصي در راستاي كاهش تصدي گري دولت و توانمندسازي بخش خصوصي است.
وي اعتقاد دارد: فعاليت اين مراكز بايد دقيقا در چارچوب قانون باشد در غير اين صورت بايد با آنها برخورد شود.
دهقاني افزود: نظارت بر مراكز خدمات آمبولانس هاي خصوصي برعهده دانشگاه هاي علوم پزشكي سراسر كشور است و در تهران اين امر برعهده دانشگاه هاي علوم پزشكي شهيد بهشتي و دانشگاه تهران است.
وي تصريح كرد: هم اكنون در تهران ۳۹ مركز آمبولانس خصوصي با ۱۸۰ آمبولانس و در ساير استان هاي كشور ۴۲ مركز با ۱۷۰ آمبولانس وجود دارد، اما شمار آمبولانس هاي دولتي متعلق به وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكي از مرز ۶ هزار دستگاه مي گذرد.
دهقاني توضيح داد: البته برخي دستگاه ها و سازمان هاي ديگر از قبيل سازمان تامين اجتماعي، برخي مناطق شهرداري و وزارتخانه هايي مانند وزارتخانه هاي نفت و نيرو آمبولانس هاي ويژه خود را دارند.
وي گفت: متوسط زمان رسيدن آمبولانس در شهرهاي كوچك زير هشت دقيقه، در شهرهاي بزرگ بجز پايتخت زير ۱۰ دقيقه اما در تهران حدود ۱۲.۵ دقيقه است و در جاده ها كمتر از ۱۴ دقيقه تخمين زده مي شود، اما از آنجا كه آمبولانس هاي خصوصي قرار نيست عمليات اورژانسي داشته باشند، متوسطي براي زمان رسيدن آنها تعيين نشده است.
طبق قانون خدمات فوريت هاي پزشكي با مركز مديريت حوادث و فوريت هاي پزشكي كشور است، اما خدمات مراكز آمبولانس هاي خصوصي فقط خدمات انتقال بيماران بين بيمارستان و مراكز درماني است.
به گفته دهقاني راه دسترسي به آمبولانس اورژانس، گرفتن شماره ۱۱۵ است اما اگر بيماري غيراورژانسي داشته باشيد و بخواهيد او را بين مراكز درماني جابجا كنيد، مي توانيد با شماره ۱۱۸ تماس بگيريد تا شماره تلفن نزديك ترين مركز آمبولانس خصوصي را در اختيارتان بگذارد در غير اين صورت مي توانيد از بخش نيازمندي هاي روزنامه ها نيز آگهي هاي مربوط به اين مراكز را پيدا كنيد.
وي گفت: در سال ۹۱ يكهزار مورد بازديد از مراكز خدمات آمبولانس هاي خصوصي در سراسر كشور انجام شد كه در استان تهران حدود ۵۰ مورد اخطار كتبي، ۱۵۰ مورد اخطار شفاهي و ۵۰ مورد معرفي مراكز خاطي آمبولانس هاي خصوصي به تعزيرات و كميسيون ماده ۱۱ صورت پذيرفته است.
------------------------
پایان