بیمارستان امام سجاد (ع) یاسوج که کمتر از دو دهه از عمر آن می‌گذرد،  در اوان جوانی خویش به پیری زودرس مبتلا گشته،  آیا فقط ساخت بیمارستان و لحظه تحویل آن مهم است و رسالت مسئولان و شهروندان دیگر به پایان رسیده است؟..........

مسئولان محترم دانشگاه علوم پزشکی و بیمارستان امام سجاد؛ آیا به وضعیت نظافت و بهداشت محوطه بیمارستان فکر کرده‌اید؟ هر طرف را که نگاه می‌کنی مشتی زباله خودنمایی می‌کنند، آیا بیمارستان جای حساسی نیست؟............

آیا فضاهایی که باید با کاشت چمن به فضای سبز تبدیل شوند (ورودی بیمارستان) هزینه زیادی دارند؟ .............

آیا گرد و غبار ناشی از خاک و گل و لای این محوطه به داخل بیمارستان نفوذ نخواهد کرد؟............

آیا نباید زباله‌های بیمارستان را به سرعت از فضای بیمارستان دور کرد تا مأمن و خوراک گربه‌های رنگ و وارنگ نشود؟..........

آیا بیمارستان چند طبقه به آسانسوری که همیشه سالم و قابل استفاده باشد نیاز ندارد. همیشه عده زیادی از نبود و خرابی این دستگاه گله دارند و حق دارند که برای حمل بیماران قلبی و شاید معلول و ... خود با مشکل مواجه‌اند...........

متن کامل

بیمارستان امام سجاد (ع) یاسوج را دریابیم

بیمارستان امام سجاد (ع) یاسوج مشکلاتی دارد که لازم است مسئولان آنها را شناسایی و هر چه زودتر برطرف کنند.

بیمارستان امام سجاد (ع) یاسوج که کمتر از دو دهه از عمر آن می‌گذرد، در مقایسه با بیمارستان‌هایی قدیمی و چندین ساله شهرهای دیگر از جمله شیراز در همین حوالی، وضعیت اسفناک و بغرنجی دارد.

بیمارستانی که در اوان جوانی خویش به پیری زودرس مبتلا گشته، « آ‌ن‌چه ظاهر بیمارستان حکایت می‌کند» قصد توهین به کسی نداریم و بیراهه نمی‌رویم، اغراق هم نمی‌گوییم، درد است و درد را از هر طرف بخوانی درد است. با خود می‌گویم آیا فقط ساخت بیمارستان و لحظه تحویل آن مهم است و رسالت مسئولان و شهروندان دیگر به پایان رسیده است؟

دوباره برخورد نهیب می‌زنیم که نگهداری و احساس مسئولیت «از طرف شهروندان» و اصل مهم آموزش و اجرای قانون (وظیفه مسئولان و متولیان) در کدام کنج پنهان زندگی ما جا خوش کرده است؟

آیا ما به عنوان شهروند در قبال اماکن عمومی، ورزشی، بهداشتی، تفریحی و ... مسئولیت نداریم؟ آیا به نسل آینده فکر نمی‌کنیم؟ آیا نباید هر چه زودتر به خود آییم؟ آیا هر کدام از ما گذرمان به شهرهای اطراف دیگر استان‌ها نیفتاده؟ تا کی باید با خطای دید بر خود ظلم کنیم؟ تا کی باید جدول آب را با سطل زباله یکی بدانیم؟ آیا خیابان، کوچه و شهر ما خانه بزرگتر ما نیست؟ و هزاران سؤال بی‌جواب دیگر.

اما آن روی دیگر سکه؛ سر صحبت با مسئولان محترمی است که یا می‌دانند و بی‌خیال‌اند یا نمی‌دانند و نمی‌خواهند بدانند! اگر می‌دانند که باید جوابگو باشند که همانا دنیا باید از علل پاک شود نه از معلول.

مسئولان محترم دانشگاه علوم پزشکی و بیمارستان امام سجاد؛ آیا به وضعیت نظافت و بهداشت محوطه بیمارستان فکر کرده‌اید؟ هر طرف را که نگاه می‌کنی مشتی زباله خودنمایی می‌کنند، آیا بیمارستان جای حساسی نیست؟

آیا فضاهایی که باید با کاشت چمن به فضای سبز تبدیل شوند (ورودی بیمارستان) هزینه زیادی دارند؟ آیا گرد و غبار ناشی از خاک و گل و لای این محوطه به داخل بیمارستان نفوذ نخواهد کرد؟ آیا نباید زباله‌های بیمارستان را به سرعت از فضای بیمارستان دور کرد تا مأمن و خوراک گربه‌های رنگ و وارنگ نشود؟ که این خود سوالات زیادی را برای بیماران و مراجعه کنندگان در ذهن ایجاد می‌کند. آیا بیمارستان چون چند صد متری از شهر یاسوج دور است باید چنین باشد؟

چرا باید به هر دلیل تعداد زیادی وسیله نقلیه بدون دلیل وارد محوطه بیمارستان شوند و مشکلات زیادی را به وجود آوردند از جمله بر هم زدن آرامش روحی بیماران، ترافیک و چندین دردسر دیگر.

در صورتی که باید فقط برای ورود و خروج بیماران اورژانس این اقدام صورت گیرد؟!

چرا در این بیمارستان هر کسی در هر ساعتی از شبانه‌روز اراده کند بتواند از بیمار خود عیادت کند. آیا از لحاظ قانونی، امنیتی و بهداشتی به صلاح است، گرچه با اصرار شهروندان باشد و عده‌ای هم آن را در حق خود لطف پندارند.

می‌شود برای هر بیمار یک کارت «همراه بیمار» صادر شود و جلوی درب ورودی تحویل و از ورود و خروج همگانی و لشکر کشی (جز وقت ملاقات عمومی) جلوگیری کرد.

آیا نمی‌شود به صورت جدی و سختگیرانه قوانین را رعایت کرد هر چند به مذاق عده‌ای خوش نیاید تا حداقل چند فرسخ دیرتر از سایر شهرها به قطار توسعه برسیم.

آیا وضعیت بوفه بیمارستان وضعیت مناسبی است؟ از لحاظ بهداشتی، وسعت، مکان، تهویه.

آیا بیمارستان چند طبقه به آسانسوری که همیشه سالم و قابل استفاده باشد نیاز ندارد. همیشه عده زیادی از نبود و خرابی این دستگاه گله دارند و حق دارند که برای حمل بیماران قلبی و شاید معلول و ... خود با مشکل مواجه‌اند.

بگذریم؛ می‌شود در راستای خدمت‌رسانی به همنوعان بهتر عمل کرد و رضایت خلق خدا را جلب نمود و مهم‌تر اینکه در روزگاری زندگی می‌کنیم که در هر ثانیه با اختراعی جدید در دنیای علم و فناوری مواجه هستیم.

باید چنان رو به جلو و هوشمندانه حرکت کنیم که از کاروان توسعه و پیشرفت عقب نمانیم و باید همین امروز دست به کار شویم که فردا دیر است.

باید نظم و انضباط شخصی و اجتماعی را از خود شروع کنیم و در عمل نشان دهیم تا به نسل‌های آینده انتقال یابد و از جمله «به من چه مربوط من هم مثل بقیه» دوری کنیم.

در پایان از پرستاران عزیز و عوامل اجرایی زحمتکش بیمارستان تشکر کرده و تقاضامندیم قانون و نظم اجتماعی را فدای مصلحت و رابطه‌بازی و احساسات زود گذر شخصی نکنند هر چند به جد اعتقاد داریم که در طول چند سال گذشته در عرصه بهداشت و درمان استان کارهایی انجام شده که نسبت به گذشته بی‌بدیل است.

--------------------------------

پایان