میزان تختهای روانپزشکی در کشور یک پنجم نیاز واقعی است
یک استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران، با بیان اینکه حوزه روانپزشکی کشور نیازمند یک سرمایه گذاری اولیه است، گفت: متاسفانه در حال حاضر خدمات روانپزشکی جامعهنگر در جامعه ما وجود ندارد در حالی که اگر این خدمات موجود باشد بسیاری از هزینههایی که امروزه به سیستمهای بهداشتی، غذایی و غیره تحمیل میشود صرفهجویی خواهد شد بنابراین لازم است در این زمینه سرمایه گذاری اولیه صورت بگیرد.
دکتر همایون امینی میزان تختهای روانپزشکی در کشور را یک پنجم نیاز واقعی دانست و افزود: در حال حاضر میزان تختهای روان پزشکی در کشور یک پنجم نیاز واقعی است با وجود اینکه در بسیاری از مناطق تخت های بیمارستانی زیادی وجود دارد اما در حوزه روانپزشکی تخت بیمارستانی بسیار ناکافی است. این در حالی است که خدمات روان پزشکی جامعهنگر نیز در جامعه ما وجود ندارد و یا بسیار کم است.
مشاور عالی رییس دانشگاه علوم پزشکی تهران در ادامه تصریح کرد: وقتی خدمات پزشکی جامعهنگر در کشور وجود نداشته باشد تعداد افراد نیازمند به تختهای روانپزشکی افزایش مییابد چرا که بیماری آنها عود کرده و نیاز بیشتری به بستری پیدا میکنند در حالی که اگر این خدمات گسترش پیدا کند نیاز به تخت بیمارستانی کم میشود.
دکتر امینی اظهار کرد: کشور امریکا 70 سال پیش خدمات روان پزشکی جامعه نگر خود را شروع کرد به همین دلیل تعداد تختهای روان پزشکی آنها از 500 هزار به 250 هزار کاهش یافت و نصف شد. به عبارت دیگر یک سرمایه گذاری اولیه در خدمات روان پزشکی جامعه نگر باعث می شود که خدمات بستری کاهش پیدا کند. آمار دیگری از کشور انگلستان وجود دارد که تقریبا با جمعیتی معادل کشور ما، تختهای روانپزشکی آنها 5 برابر ایران است یعنی تختهای روان پزشکی آنها با وجود داشتن خدمات روانپزشکی جامعه نگر حدود 5 برابر آن در جامعه ما است.
این روانپزشک افزود: متاسفانه در کشور ما علاوه بر اینکه خدمات روان پزشکی جامعه نگر یعنی همان خدمات سرپایی وجود ندارد، تختهای بستری نیز به اندازه کافی وجود ندارد و در واقع باید گفت ما نیازمند سرمایهگذاری اولیه در حوزه خدمات جامعه نگر در حوزه روانپزشکی کشور هستیم.
وی همچنین با تاکید بر اینکه حوزه روانپزشکی کشور نیازمند یک سرمایه گذاری اولیه در این حوزه است، گفت: اساسا خدمات روانپزشکی وابسته به نیروی انسانی است و به تکنولوژی وابسته نیست از این جهت هزینه و سرمایهگذاری بسیار کمی می خواهد. از سوی دیگر تقریبا در هر ردهای به اندازه کافی نیروی آموزش دیده در سطح کارشناس، کارشناسی ارشد و دکتری در کشور ما وجود دارد که بیکار هستند و میتوانند به بیماران و خانوادههای آنها کمک کنند، لذا تنها کافی است که سرمایهگذاری اولیه در این حوزه صورت گیرد و سقفی وجود داشته باشد که این نیروهای آموزش دیده و بیکار کنار هم جمع شوند و سرویسهای لازم را به بیماران و خانوادههای آنها ارائه دهند.
دکتر امینی در پایان خاطرنشان کرد: اگر بیماران و خانوادههای آنها این خدمات جامع نگر روانپزشکی را دریافت کنند بسیاری از هزینههایی که امروزه به سیستم های بهداشتی، غذایی و غیره تحمیل میشود صرفهجویی خواهد شد. در واقع صورت مسئله پیچیده نیست، مشکل ما این است که هنوز سرمایهگذاری اولیه در این زمینه صورت نگرفته است.
---------------------
پایان