دلیل ممنوعیت پذیرش بیمار از سوی آمبولانس های خصوصی:
لابی آمبولانس های خصوصی با پزشکان برای پذیرش بیمار
صدای آژیر آمبولانس‌های خصوصی زمان کوتاهی است در خیابان‌های شهر به گوش می‌رسد اما در همین کوتاه‌زمان، منتقدانی از درون وزارت بهداشت آژیر آنها را برنمی‌تابند و از رعایت نکردن قانون تا ناهماهنگی با وزارت بهداشت خبر می‌دهند اما مجریان طرح معتقدند امکانات آنها حتی در بخش دولتی رقیب ندارد.
متولیان ساماندهی آمبولانس‌های خصوصی در وزارت بهداشت، رعایت نکردن قانون را یکی از مهمترین موانع فعالیت کیفی این آمبولانس‌ها می‌دانند و خواستار اجرای قانون هستند. آنها معتقدند آمبولانس‌های خصوصی قادر به فعالیت در شرایط اورژانسی نیستند و اساسا با لابی‌هایی که با برخی مراکز درمانی صورت می‌دهند بیماران را در شرایط نامتعارفی قرار می‌دهند که انتظارش را ندارند.
با این حال فعالان حوزه آمبولانس‌های خصوصی مدعی‌اند؛ وزارت بهداشت در عین صدور مجوز برای آنها محدویت‌های فراوانی برای فعالیت آنها ایجاد کرده است به گونه‌ای که این بخش در تامین هزینه‌های خود دچار مشکل می‌شود اما در عین حال وزارت بهداشت این بخش را ملزم به رعایت قوانین می‌داند.
محمد علی نیکوکار مدیر عامل شرکت آسیا امداد که آمبولانس‌های خصوصی را مدیریت می‌کند با بیان اینکه اورژانس‌های خصوصی دارای ماشین‌هایی مجهز و به‌روزی هستند که در بخش دولتی چنین آمبولانس‌هایی وجود ندارد، گفت: مراکز خدمات آمبولانس خصوصی زیر نظر دانشگاه‌های علوم پزشکی و با مجوز وزارت بهداشت فعالیت می‌کند اما تاکنون هیچ گونه حمایتی از سوی این مسئولان انجام نشده است.
در کشور ما بخش اورژانس دولتی بسیار پیشرفته‌تر از بخش خصوصی است و حتی به مرتب پیشرفته‌تر از بخش خصوصی نیز است.
در پاسخ به این ادعا دکتر محمد علی عبدالهی رئیس اداره ساماندهی آمبولانس خصوصی، گفت: به طور کلی ما سه تیپ آمبولانس B ،A و C داریم که طبق آئین‌نامه آمبولانس‌هایی خصوصی از نوع A است که با توجه به امکانات، ارتفاع و فضای کابین این آمبولانس‌ها تنها حق انتقال ساده بیمار غیر اورژانس از منزل به بیمارستان و انتقال بین بیمارستانی است که برای این آمبولانس‌ها یک راننده و بهیار کافی است.
به گفته وی آمبولانس‌های دولتی که از نوع تیپ B است، فضا و امکانات بهتر و پیشرفته‌تری دارند که در این آمبولانس‌ها باید یک تکنسین کاردان فوریت‌های بیهوشی یا اورژانس حضور داشته باشد. همچنین در این آمبولانس‌ها راننده یک امداگر است که دوره‌های لازم را طی کرده است، بنابراین می‌توان گفت در کشور ما بخش اورژانس دولتی بسیار پیشرفته‌تر از بخش خصوصی است و حتی به مرتب پیشرفته‌تر از بخش خصوصی نیز است.
محمد‌علی نیکوکار اما با بیان اینکه اورژانس‌های خصوصی حق پذیرش بیمار ندارند و این مساله ما را در بخش‌های خصوصی و دولتی سرگردان کرده است، گفت: اگر اورژانس خصوصی بدون هماهنگی بیمار را به بیمارستان خصوصی ارجاع دهد، بیمارستان به دلیل مراجعه بدون هماهنگی از ما شکایت می‌کند و اگر به بیمارستان دولتی بیمار را انتقال دهیم متهم به پذیرش بیمار می‌شویم که این مساله چالش بزرگی برای ما ایجاد کرده و ممکن است ساعت‌ها برای پذیرش بیمار در خیابان‌ها بلاتکلیف بمانیم.
در پاسخ عبدالهی، مقام مسئول وزارت بهداشت عنوان کرد: طبق قانون آمبولانس‌های خصوصی حق گرفتن پذیرش برای بیمار و انتقال بیمار اورژانس را ندارند. بنابراین اگر بیمار موقعیت اورژانس را داشته باشد به راحتی توسط اورژانس 115 منتقل و پذیرش می‌شود اما اگر وضعیت بیمار غیر اورژانسی باشد اورژانس خصوصی تنها با در دست داشتن نامه پزشک که برای بیمار نوشته شده حق انتقال آن به مراکز خصوصی را دارند اما اگر وضعیت اورژانس باشد، بیمارستان دولتی بیمار را پذیرش را می‌کند اما آمبولانس باید مدتی آنجا بماند تا مشخص شود چرا بدون هماهنگی با دیسپچ اورژانس(واحد اعزام) این اقدام را انجام داده است.
وی درباره این قانون توضیح داد: در مرکز اورژانس ستاد هدایت بیمار وجود دارد که طبق قانون تمام بیمارستانهای دولتی وضعیت پذیرش و تخت‌های خالی خود را اعلام می‌کنند بنابراین زمانی که اورژانس قصد انتقال بیمار به مرکزی را داشته باشد باید با ستاد، هماهنگی لازم را انجام دهد تا بیمار را در زمان کوتاه به بیمارستانی که ظرفیت پذیرش را دارد منتقل کند، حال اگر اورژانس خصوصی این هماهنگی را انجام ندهد بدون داشتن اطلاع از ظرفیت بیمارستان به انتقال بیمار می‌پردازد که این مساله ممکن است برای بیمار مشکل‌ساز شود و در آن صورت مجدد باید آمبولانس دیگری با انجام هماهنگی این بیمار را به بیمارستان دیگر منتقل کند. اورژانس خصوصی باید قبل از انتقال بیمار به بیمارستان دولتی با ستاد هدایت کننده بیمار در مرکز اورژانس هماهنگی کند و در صورت انتقال بیمار به مراکز خصوصی باید نامه پزشک را به همراه داشته باشد که متاسفانه به دلیل رعایت نکردن این نکات موسسات اورژانس خصوصی برای خود و بیمار مشکل‌ساز می‌شوند.
مدیر عامل شرکت آسیا امداد با بیان اینکه در برخی بیمارستانها اورژانس‌های خصوصی با لابی‌گری با پزشک بخش ICU موفق به پذیرش بیمار می‌شوند، گفت: اگر اورژانس خصوصی بخواهد قبل از انتقال بیمار به بخش ICU بیمارستان خصوصی هماهنگی انجام دهد در 99 درصد موارد بیمارستان اعلام می‌کند ظرفیت پذیرش ندارد که در نهایت اورژانس برای پذیرش بیمار ناچار به لابی‌گری با پزشک بخش ICU می‌شود که در این صورت پزشکان نیز بین 5 تا 10 درصد از هزینه جراحی را به اورژانس می‌دهند.
عبدالهی رئیس اداره ساماندهی آمبولانس خصوصی در پاسخ این موضوع گفت: یکی از دلایل سلب حق پذیرش برای بیمار از سوی اورژانس‌های خصوصی مقابله با موضوع فروش بیمار است. برخی اورژانس‌های خصوصی حین انتقال بیمار، بیمارستان و پزشک خاصی را به بیمار و همراه آن تحمیل می‌کنند که بیمار نیز در آن وضعیت تحت تاثیر قرار می‌گیرد و در این میان لابی‌گری هایی بین پزشک و آمبولانس انجام می‌شود. این مساله در بیمارستانهای دولتی وجود ندارد زیرا به دلیل رایگان بودن خدمات و پذیرش بیمه آمار مراجعه کنندگان بسیار زیاد و این مساله تنها در مراکزی وجود دارد که بیمار ندارند.
نیکوکار، تکنسین اورژانس و مدیرعامل شرکت آسیا امداد در بخش دیگری از سخنانش نسبت به تعرفه‌های این بخش اعتراض کرد و گفت: برای مثال برای انتقال بیمار در داخل تهران ما حق دریافت 100 هزار تومان را داریم در حالی که برای حضور یک پرستار به صورت 24 ساعته ما باید روزانه هزینه‌ای معادل 120 هزار تومان را پرداخت کنیم و این در حالی است که تعداد ماموریت‌های اورژانس خصوصی در طی روز بسیار محدود است.
به گفته عبدالهی تعرفه‌های بخش اورژانس خصوصی مربوط به سال 92 است که در این خصوص نیز اقداماتی انجام شده و تعرفه‌ها بر اساس سال 93 تعیین شده است اما تاکنون توسط معاونت ابلاغ نشده است که امید است این تعرفه‌ها اعلام شود که در این تعرفه‌ها افزایش‌هایی بر اساس توان مالی مردم و هزینه‌های این بخش اعمال شده است. برای تعیین تعرفه بر اساس هزینه‌های سال‌جاری نیز اقداماتی انجام خواهد شد که زمان‌بر است.
عبدالهی در نهایت گفت: در کشور، آمبولانس با تیپ C جهت انتقال بیمارانی با شرایط خاص از بیمارستانی به مرکز دیگر وجود ندارد که در تلاش هستیم مجوزهای داشتن این آمبولانس‌ها و آمبولانس‌های تیپ B را به موسسات خصوصی جهت ارائه خدمات بیشتری بدهیم.
-------------------------
پایان